Αυτά που δεν θα σας πουν οι Χριστιανοί απολογητές
Το μέλος μας Τάσος Καρανίκας (συγγραφέας -ανάμεσα στα άλλα- του “Τα 48 επιχειρήματα των χριστιανών απολογητών για την ιστορικότητα του Ιησού“), διατηρεί τα τελευταία χρόνια το εξαιρετικό youtube κανάλι, RealityvsMyth Gr, στο οποίο έχει παρουσιάσει πλήθος ιδιαίτερα κατατοπιστικών βίντεο, που πολλές φορές άπτονται της Μυθικιστικής έρευνας. Πριν από μερικές ημέρες σήκωσε ένα βίντεο διάρκειας μιας ώρας, στο οποίο απαντά on camera και σε εξαντλητικό βαθμό στα επιχειρήματα του χριστιανού συγγραφέα και απολογητή, Δημήτρη Τσινικόπουλου, αναφορικά με την ιστορικότητα του Ιησού και την αξιοπιστία της Καινής Διαθήκης. Ο Καρανίκας χρησιμοποιεί παραδείγματα γνωρίζοντας όσο λίγοι στην Ελλάδα τη διεθνή βιβλιογραφία, κάνοντας σε κάποιες περιπτώσεις βοηθητική χρήση βίντεο ειδικών μελετητών του εξωτερικού, συνοδεία φυσικά των απαραίτητων υποτίτλων στην ελληνική. Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο πατώντας εδώ και να βγάλετε τα συμπεράσματά σας για το ιδιότυπο αυτό...
Προμηθέας – Ιησούς: Οι πάσχοντες «θεοί»
α. «τόνδε προς πέτραις / υψηλοκρήμνοις τον λεωργόν οχμάσαι / αδαμαντίνων δεσμών εν αρρήκτοις πέδαις» (Αισχύλος «Προμηθεύς Δεσμώτης», στ. 4-6, τον πανούργο τούτον να τον καρφώσεις εκεί πάνω στα βράχια τ’ αψηλόγκρεμνα, δεμένον μ’ ατσάλινα δεσμά που να μη σπάνε).β. «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασιν την γην κρεμάσας» (Από τα πάθη του Χριστού, Μ. Πέμπτη και Παρασκευή). Του Ηλία Γιαννακόπουλου, φιλολόγου – πτυχιούχου της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών Στη μυθολογία και στη θρησκεία πολλών λαών ανευρίσκεται η εικόνα του «πάσχοντα ανθρώπου» ή και Θεού. Οι άνθρωποι αρέσκονται να πιστεύουν πως κάποιος άνθρωπος ή θεός τους προστατεύει ή και τους σώζει. Τα πάθη τους δεν επιβεβαιώνουν μόνο το μέγεθος της θυσίας και της προσφοράς τους αλλά και την εγγενή αδυναμία των ανθρώπων να υπερβούν το φόβο και την αγωνία που απορρέουν από τη συνειδητοποίηση της περατότητάς τους (θνητά όντα). «Θνητούς γ’ έπαυσα μη προδέρκεσθαι μόρον»(απελευθέρωσα τους θνητούς από το φόβο του θανάτου) (Αισχύλου «Προμηθέας Δεσμώτης»)// «Θανάτω θάνατον πατήσας… ο σταυρόν υπομείνας και τον θάνατον καταργήσας», (Υμνολογία του Μ. Σαββάτου). Τόσο ο Προμηθέας όσο και ο Χριστός προβάλλουν εμφαντικά ότι απομάκρυναν τον άνθρωπο (απελευθέρωσαν;) από το φόβο του θανάτου. Όχι βέβαια ότι ανέτρεψαν τους φυσικούς νόμους, αλλά ότι έδωσαν στο ανθρώπινο γένος τη δυνατότητα να υπερβαίνει το διαρκή φόβο της θνητότητάς του. Το θεμελιακό αυτό χαρακτηριστικό γνώρισμα της ανθρώπινης ύπαρξης δεν το έσβησαν με την «αθανασία», αλλά με τα κατάλληλα δώρα που δεν είναι άλλα από τη γνώση – αποδοχή της αντικειμενικής πραγματικότητας και την αυτογνωσία. Ο άνθρωπος μόνον όταν γνωρίζει και αποδέχεται την αλήθεια μπορεί να την διαχειριστεί επ’ ωφελεία του. Ωστόσο η ταύτιση της «προσφοράς» προς τον άνθρωπο συνοδεύτηκε από το φρικτό μαρτύριο του Προμηθέα κι από τον σταυρικό «θάνατο» του Χριστού. Αυτό το παράλληλο πάθος καταδεικνύει την διαχρονική ανάγκη του θνητού ανθρώπου να πιστεύει πως η σωτηρία του είναι προϊόν κάποιου «πάσχοντος θεού». Τέτοια στοιχεία θρησκευτικού συγκρητισμού μπορούμε να βρούμε πολλά στα αρχαία και εκκλησιαστικά κείμενα. Ανεξάρτητα από το εάν τα ευρήματα αυτά παραβιάζουν τους κανόνες του ορθολογισμού (ως πυρηνικού στοιχείου του ευρωπαϊκού διαφωτισμού), είναι σημαντικό για τον άνθρωπο να γνωρίζει τις αντιλήψεις που προηγήθηκαν για τη «θυσία» – πάθη των θεών του. Μεσσιανικές προσδοκίες Οι μεσσιανικές προσδοκίες πλάθουν ιστορίες που αφηγούνται τον ηρωισμό ανδρών, ημίθεων ή και θεών που υποφέρουν πολλά για χάρη των ανθρώπων. Οι πρωταγωνιστές τέτοιων πράξεων που αγγίζουν τα όρια της αυτοθυσίας χαρακτηρίζονται από μια απέραντη αγάπη για τους ανθρώπους και πασχίζουν για τη σωτηρία τους ή και την πρόοδό τους. Συγκρούονται με δυνάμεις υπέρτερες ή και αντιμάχονται την κακότητα κάποιων ανθρώπων που απεργάζονται την πτώση και τη δουλεία των συνανθρώπων τους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ερμηνεύεται η ψυχολογία των ανθρώπων να περιμένουν κάποιο μεσσία για να τους απαλλάξει από τις...
Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν πίστευαν στον Χριστό (συνέντευξη του Richard Carrier)
Ο ιστορικός Richard Carrier θεωρείται διεθνώς ως ένας από τους δημοφιλέστερους εν ζωή εκπροσώπους του Μυθικιστικού ρεύματος για το οποίο έχουμε γράψει και στο παρελθόν. Επί της ουσίας ο Μυθικισμός είναι ένα ρεύμα ιδεών που έχει τις ρίζες του στα χρόνια του Διαφωτισμού και πρεσβεύει ότι πολλοί θεοί της αρχαιότητας, ανάμεσά τους και ο Ιησούς, δεν υπήρξαν πραγματικά πρόσωπα αλλά μυθολογικοί χαρακτήρες, που σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάζουν μεταξύ τους κοινά αρχετυπικά στοιχεία. Για να καταλήξουν σε αυτά τα συμπεράσματα οι ειδικοί ανακαλύπτουν πλείστα στοιχεία από τα επιστημονικά πεδία της Ιστορίας, της Αρχαιολογίας, της συγκριτικής Θρησκειολογίας και της Φιλολογίας. Ο Carrier διερευνά τις ρίζες του Χριστιανισµού και αµφισβητεί την ιστορικότητα του Ιησού, δηµοσιεύοντας τα τελευταία χρόνια µια σειρά από βιβλία και εργασίες σε ακαδηµαϊκά έντυπα. Τα κείμενα και οι απόψεις του παρουσιάζουν ευρεία διάδοση σε Έλληνες αναγνώστες και ειδικούς μελετητές. Πλέον, το νέο του έργο, “Ιησούς, τι πίστευαν οι πρώτοι Χριστιανοί για την ιστορικότητα του Ναζωραίου”, κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Δαιδάλεος και έρχεται να εκλαΐκεύσει τις μελέτες του καθηγητή, καθιστώντας τες πιο προσιτές και στο ελληνικό κοινό. Στο βιβλίο του ο Carrier αποκαλύπτει τις πεποιθήσεις των πρώτων χριστιανών για τη φύση του Ιησού, δεκαετίες πριν γραφτούν τα Ευαγγέλια. Τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει η έρευνά του είναι συνταρακτικά. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του, διαβάζουμε σχετικά: Ποιες ήταν οι πεποιθήσεις των πρώτων χριστιανών για τη φύση του Ιησού και γιατί σήμερα δεν γνωρίζουμε τίποτα για αυτές; Παρουσιάζουν οι αντιλήψεις αυτές συνάφεια σε σχέση με τα όσα γράφτηκαν στα Ευαγγέλια μερικές δεκαετίες αργότερα και μέσω ποιας διαδικασίας άλλαξαν στο πέρασμα του χρόνου; Πόσο ιστορικά ακριβείς είναι οι εξιστορήσεις για τις περιπλανήσεις του Ιησού κατά μήκος της Γαλιλαίας και ποιον ρόλο έπαιξαν στη διαμόρφωση της χριστιανικής γραμματείας οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης; Και πώς, τελικά, εγκαθιδρύθηκε κατά τους τελευταίους αιώνες της εποχής μας η θέση για έναν ιστορικό Ιησού εντός της ακαδημαϊκής κοινότητας; Ο διακεκριμένος καθηγητής απαντά σε ορισμένα από τα παραπάνω ερωτήματα στο Magazine, “ανοίγοντάς” μας τις σελίδες του νέου συγγράματος, αλλά και της σκέψης του. -Ποιος είναι ο κεντρικός στόχος του τελευταίου σας βιβλίου; Μόλις συνειδητοποίησα πως υπήρχε σοβαρή πιθανότητα ο Χριστιανισμός να ξεκίνησε χωρίς την ύπαρξη ενός αληθινού Ιησού, εστίασα στο να στρέψω τη μεταδιδακτορική ερευνητική μου υποτροφία στο να εκπονήσω μια μελέτη που θα απαντούσε στην υπόθεση αυτή, δημοσιεύοντας εντέλει τη διατριβή με τίτλο On the Historicity of Jesus (Sheffield Phoenix Press) που τέθηκε υπό αξιολόγηση στο Πανεπιστήμιο του Sheffield. Αλλά με τον καιρό προέκυψε μεγαλύτερη ανάγκη για μια πιο σύντομη, κατανοητή περίληψη, μία που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει όσους είχαν αντιρρήσεις έναντι της ιδέας αυτής, οι οποίες διατυπώνονταν από καθημερινούς, μέσους ανθρώπους και όχι μόνο από τους ακαδημαϊκούς. Η θέση που υποστηρίζεται στο βιβλίο μου, “Ιησούς – Τι πραγματικά πίστευαν οι πρώτοι Χριστιανοί για...
Έλληνες μετέφραζαν τα μυθικιστικά “Ερείπια” του Volney στα μέσα του 19ου αιώνα
Το 2018 και στο πλαίσιο των διαρκών προσπαθειών μας να ανιχνεύσουμε την ιστορία των εν Ελλάδι Μυθικιστικών ιδεών και την επαφή Ελλήνων στοχαστών με αυτές, φέραμε στο φως την πληροφορία για τη μετάφραση του έργου “Φυσικός Νόμος” του Γάλλου Volney1 (1757-1820), από τον Κωνσταντίνο Πεντεδέκα, στα 1828. Είχαμε σήμειώσει τότε πως “δεν θα ήταν απίθανο να υποθέσουμε ότι μεταφράζοντας τον Φυσικό Νόμο του Βολνέ, ο Πεντεδέκας ήρθε -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- σε επαφή με τα Ερείπια των αυτοκρατοριών2 (σ.σ άλλο σημαντικό έργο του Volney), άρα και με τις Μυθικιστικές θέσεις του ευρωπαίου Διαφωτιστή”. Παρόλα το προηγούμενο δεν παύει να αποτελεί μία (εύλογη) υπόθεση. Του Μηνά Παπαγεωργίου, δημοσιογράφου – συγγραφέα Έναν χρόνο αργότερα, το 2019, η Σειρά Lux Orbis των εκδ. iWrite, παρουσίασε για πρώτη φορά στο αναγνωστικό κοινό την ελληνική μετάφραση των “Ερειπίων” του Volney. Είναι άξιο αναφοράς το γεγονός πώς εντός του συγκεκριμένου βιβλίου καταγράφονται για πρώτη φορά θέσεις που αμφισβητούν την ιστορικότητα του Ιησού, μέσω της κυρίαρχης (για τους αμφισβητίες της αξιοπιστίας της Βίβλου), εκείνη την εποχή, αστροθεολογικής προσέγγισης αναφορικά με τις ρίζες του Χριστιανισμού. Η πρώτη ελληνική μετάφραση των “Ερειπίων” (εκδ. iWrite – Σειρά Lux Orbis) που κυκλοφόρησε για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό το 2019. Σήμερα φέρνουμε στο φως ορισμένα νέα τεκμήρια που προσθέτουν ακόμα περισσότερες πληροφορίες στον καμβά της εικόνας που έχουμε για τη διάδοση του Μυθικισμού στον ελλαδικό χώρο. Στις αρχές του Σεπτέμβρη (2022), η Σειρά Lux Orbis κυκλοφόρησε το βιβλίο με τίτλο “Ο τελευταίος Έλληνας Διαφωτιστής”. Το έργο αναφέρεται στον φιλόλογο και αρχαιολόγο Στέφανο Κουμανούδη (1818-1899), πρώτο Έλληνα καθηγητή Λατινικών στο πανεπιστήμιο Αθηνών, που αποτέλεσε τη σημαντικότερη προσωπικότητα της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Ο Κουμανούδης υπήρξε ένας εμβριθής και πολυπράγμων για την εποχή του στοχαστής, εν πολλοίς άγνωστος σήμερα, πιθανότατα διότι αποτέλεσε το αντίπαλον δέος του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, κύριου εισηγητή του ελληνοχριστιανικού ιδεολογήματος. Στην προσπάθειά του να προτείνει μία άλλη οδό για τη διαμόρφωση της ταυτότητας του νέου ελληνικού κράτους και της ιδιοσυγκρασίας των κατοίκων του, σε μία περίοδο ρευστή και εύπλαστη ως προς τα ζητήματα αυτά, ο Κουμανούδης έθεσε ως πρότυπο και μέτρο σύγκρισης τον αρχαίο κόσμο, χαρακτηρίζοντας τον χριστιανισμό μη αναγκαίο συστατικό του νέου κρατικού οικοδομήματος. Δεν αντιμετώπιζε το Βυζάντιο ως συνέχεια του αρχαίου κόσμου, ενώ τον απασχολούσαν ιδιαίτερα οι γκρίζες συνθήκες επιβολής του χριστιανισμού στον ελλαδικό χώρο. Η άγνωστη μετάφραση Το γεγονός που είναι ακόμα λιγότερο γνωστό, είναι ότι ο Κουμανούδης μετέφρασε το 1845 (και σε ηλικία μόλις 27 ετών) τα Ερείπια του Volney, από το Βελιγράδι όπου βρισκόταν, λίγους μήνες πριν από την μόνιμη μετακόμισή του στην Αθήνα. Παρόλα αυτά, το χειρόγραφο της μετάφρασής του ουδέποτε κατέληξε σε κάποιο τυπογραφείο, παραμένοντας στο προσωπικό αρχείο...
Τα 48 επιχειρήματα των χριστιανών απολογητών για την ιστορικότητα του Ιησού (2022 Update)
“Είναι πραγματικά εκπληκτικό πως η ιστορία δεν μας έχει δώσει ούτε μία διαβεβαίωση για τα ακριβή λόγια και έργα του Σωτήρα της ανθρωπότητας… Δεν υπάρχει καμία δήλωση σε όλη την ιστορία ότι κάποιος είδε τον Ιησού ή μίλησε μαζί του. Τίποτα στην ιστορία δεν είναι πιο συγκλονιστικό απο την σιωπή των σύγχρονων συγγραφέων για τα γεγονότα που περιγράφονται στα τέσσερα Ευαγγέλια.” (The Life of Christ, Frederic W. Farrar,Trinity College, Cambridge 1874) “Οφείλουμε να ομολογήσουμε οτι δεν έχουμε καμία αξιόπιστη πηγή για τη ζωή του Ιησού Χριστού, πέρα απο τα εκκλησιαστικά γραπτά που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια του 4ου αιώνα.” (Codex Sinaiticus, Dr Constantin von Tischendorf, British Library, London) “Δεν νομίζω πως στα επόμενα 20 χρόνια θα υπάρξει ένα consensus οτι ο Ιησούς δεν υπήρξε ή οτι πιθανότατα δεν υπήρξε, αλλά η παραδοχή ότι η (ιστορική) του ύπαρξη δεν είναι απόλυτα βέβαιη, θα ήταν ένα δυνατό ράπισμα στην αξιοπιστία των ακαδημαϊκών μελετών σχετικά μ’αυτόν. Και τελικά γιατί έχει τόση σημασία να αποδείξουμε την ιστορική του ύπαρξη, όταν οι αρχαίες πηγές και η σύγχρονη μελέτη μας έχει υποδείξει τόσους πολλούς διαφορετικούς Ιησούς;” (Philip R. Davies, Professor Emeritus of biblical studies, University of Sheffield, 2012) [1]. ————————————————————————————————- Στο mythikismos.gr παρουσιάζουμε ένα μακροσκελές κείμενο, που φιλοδοξούμε να καταστεί σημείο αναφοράς για αρκετά χρόνια στο ελληνικό διαδίκτυο, αναφορικά με την έρευνα για τον ιστορικό Ιησού. Η πολυσέλιδη μελέτη του Τάσου Καρανίκα, με τίτλο “Τα 48 επιχειρήματα των απολογητών για την ιστορικότητα του Ιησού“, αποτελεί μία κορυφαίας σημασίας εργασία, τα στοιχεία για τη σύνθεση της οποίας χρειάστηκαν αρκετούς μήνες για να συγκεντρωθούν. Στο κείμενο αναδεικνύονται οι πιο γνωστές αιτιάσεις των χριστιανών απολογητών, στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν την ύπαρξη ενός ιστορικού Ιησού. Το άρθρο καταρρίπτει μεθοδικά και συνάμα περιεκτικά, με πηγές και επιχειρήματα, κάθε ένα από τα 48 αυτά σημεία, οδηγώντας τον αναγνώστη/την αναγνώστρια τόσο σε εμπλουτισμό των γνώσεών του/της, όσο και στην απόκτηση μιας καλύτερης εικόνας σχετικά με την προπαγάνδα που λαμβάνει χώρα στο ελληνικό -και όχι μόνον- διαδίκτυο για το συγκεκριμένο θέμα. Φιλοδοξία μας είναι η συγκεκριμένη εργασία να αποτελέσει από εδώ και στο εξής έναν χρήσιμο ηλεκτρονικό σύνδεσμο ή καλύτερα ένα χρηστικό εγχειρίδιο Μυθικιστικής γνώσης, στο οποίο θα καταφεύγουν ξανά και ξανά οι αναγνώστες μας, όποτε το κρίνουν αναγκαίο. Έλληνες, Μυθικιστές, 2/4/2018 Updated. Το παρόν άρθρο εμπλουτίστηκε με επιπλέον υλικό και χρήσιμες προσθήκες στις 24/1/2022, καθίσταται έτσι ακόμα πιο πλήρες και χρήσιμο για τους επισκέπτες μας και τους ειδικούς ερευνητές. ———————————————————————————————– Γράφει ο Τάσος Καρανίκας, ερευνητής (RealityVsMyth Gr). H αναδημοσίευση της εργασίας επιτρέπεται με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή. “Δεν νομίζω πως στα επόμενα είκοσι χρόνια θα υπάρξει ένα consensus ότι ο Ιησούς δεν υπήρξε ή ότι πιθανότατα δεν υπήρξε, αλλά η...
Υπάρχουν ευαγγελικές αντιφάσεις για την γέννηση του Ιησού;
Ένα μεγάλο ζήτημα για τους μελετητές της Καινής Διαθήκης, είναι η περίφημη διχογνωμία του έτους γέννησης του Ιησού. Το κατά Ματθαίον σημειώνει για τον Ηρώδη τον Μέγα πώς πέθανε περίπου τον 24ο χρόνο βασιλείας του αυτοκράτορα Αύγουστου – το 4 πΚΕ (προ Κοινής Εποχής), άρα ο Ιησούς γεννήθηκε πιο πριν. Ή πιστεύεται ακόμα νωρίτερα, δηλαδή τον 22o χρόνο βασιλείας του Αύγουστου, γιατί υπολογίζουν μερικοί τα δυο χρόνια που περίμενε ο Ηρώδης να σφάξει τα δίχρονα. Το κατά Λουκά μας λέει για μια «απογραφή» και η μόνη ιστορική απογραφή που έχει καταγράψει η ιστορία εκείνη την περίοδο, είναι του Κυρήνιου, περίπου τον 35ο χρόνο βασιλείας του Αύγουστου (6 ΚΕ). Είναι δυνατόν οι συγγραφείς των δυο αυτών ευαγγελίων, γράφοντάς τα από το 75-125 ΚΕ (περίπου) να αντιφάσκουν μεταξύ τους; Και οι άλλοι δυο ευαγγελιστές να μην τους διορθώνουν; Του Νικόλαου Σκλαβούνου – M.Sc. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός – Ερευνητής Χριστιανικής ιστορίας και μυθοπλασίας Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είναι πλέον αποδεκτό (πλην φονταμενταλιστών χριστιανών) ότι το πρώτο ευαγγέλιο που αναφέρθηκε σε κάποιον Ιησού – που εστάλη στην γη από τον θεό Γιαχβέ και σταυρώθηκε – ήταν το κατά Μάρκον. Και το τελευταίο δεν ήταν παρθενογένεση. Το πιο πιθανό είναι να βασίστηκε α) σε μια άλλη ιστορία (ίσως μυστικιστικό θεατρικό έργο), β) σε γραπτές ή προφορικές παραδόσεις πρόσφατων προφητών ή/και ιστορίες Εβραίων επαναστατών, γ) σε θεολογικό παρακλάδι του Ιουδαϊσμού που πίστευε σε έναν επουράνιο σωτήρα και μεσσία άγγελο] (αλλά αυτά είναι μια άλλη ιστορία). Πέραν πάσης αμφιβολίας και το κατά Λουκά και το κατά Ματθαίον είχαν ως πρότυπο το κατά Μάρκον, μιας και το 65-85% του περιεχόμενού του βρίσκεται φράση προς φράση και με την ίδια σειρά στα ευαγγέλια του κατά Λουκάν και κατά Ματθαίον. Φράση προς φράση και ίδια σειρά, δεν σημαίνει λέξη προς λέξη. Ο κάθε συγγραφέας διορθώνει τον προηγούμενο, συνεπώς υπάρχουν λεκτικές διαφορές, προσθήκες, αλλαγές αλλά και αφαιρέσεις λέξεων. Η ανάγνωση των κατά Λουκά και Ματθαίου, κάνει αμέσως ξεκάθαρο ένα πράγμα. Και οι δυο, βγαίνουν έξω από την διήγηση, στήνοντας ο καθένας την δική του μηχανή, ώστε να τοποθετήσουν τον Ιησού να γεννιέται στην Βηθλεέμ και να μεγαλώνει σε ένα ανύπαρκτο χωριό τον πρώτο αιώνα, την Ναζαρέτ. Ο συγγραφέας του κατά Ματθαίον (που έγραφε για τους Εβραίους) κάνει άνω κάτω την Παλαιά Διαθήκη και προσθέτει προφητείες για να καταστήσει την ιστορία του πιο θεολογική (τα λάθη του γενικά είναι πολλά και τραγικά, έως αστεία). Η απίστευτη ιστορία της σφαγής των νηπίων δεν συνέβη ποτέ μιας και α) ούτε ένας από τους δεκάδες ιστορικούς εκείνη την περίοδο έχει καταγράψει κάτι, β) καμία παράδοση δεν έχει κρατήσει ανάμνηση τέτοιου γεγονότος, γ) ο συγγραφέας γράφει πολύ μακριά από την Παλαιστίνη, δεν...
