Τα πρόβατα και οι πολίτες (του Joseph Atwill)
Αρχικός τίτλος: Caesar’s Messiah: Μπορούν τα πρόβατα να μετατραπούν σε πολίτες; Η πληροφορία ότι ο χριστιανισμός αποτέλεσε μια εφεύρεση των Ρωμαίων αυτοκρατόρων για να κατευνάσει τα επαναστατημένα πλήθη εκείνης της περιόδου, θεωρείται σήμερα από τους πιστούς χριστιανούς αποπροσανατολιστική. Παρ’ όλα αυτά θεωρώ ότι το γεγονός αυτό θα μπορούσε στην πραγματικότητα να έχει ένα διαφορετικό αντίκτυπο πάνω σε ένα μεγαλύτερο κοινό ακροατών. Τις τελευταίες εκατονταετίες ο μεγαλύτερος καταστροφέας του πολιτισμού μας δεν υπήρξε η πείνα ή οι αρρώστιες, αλλά οι κυβερνήσεις, που ανέκαθεν υποστήριζαν ότι εργάζονταν για το καλό των κοινωνιών. Όμως φαίνεται πως οποιονδήποτε κι αν εκλέγουμε, οποιασδήποτε μορφής πολιτική κι αν επιλέξουμε να υπερψηφίσουμε, τα αποτελέσματα είναι τα ίδια: Αισθήματα οικονομικής ανασφάλειας για τις μάζες, απεριόριστος πλούτος για λίγους, διενέργεια ατέλειωτων πολέμων με την ταυτόχρονη ανάπτυξη περισσότερων στρατιωτικών εφαρμογών και εξέλιξη της τεχνολογίας επιτήρησης της καθημερινότητάς μας. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Υπάρχει άραγε κάποια αδυναμία στην ίδια μας τη φύση που καθιστά αδύνατη την εκλογή και ανάδειξη άξιων ηγετών; Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η πολιτική εξουσία οδηγεί τους ανθρώπους στην τρέλα. Κατανοώντας ότι ο Χριστιανισμός δεν δημιουργήθηκε για θρησκευτικούς λόγους, αλλά για να χρησιμεύσει σαν ένα πολιτικό εργαλείο, οδηγήθηκα σε ένα διαφορετικό συμπέρασμα. Θεωρώ ότι οι εξουσιαστές δεν έχασαν ποτέ τη βασική σκέψη που τους επέτρεψε να δημιουργήσουν τον Χριστιανισμό και που τους επιτρέπει μέχρι και σήμερα να παραμένουν στην εξουσία ανεξαρτήτως της σύνθεσης της πολιτικής δύναμης που κυβερνά. Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες μορφές διακυβέρνησης- ακόμα και οι λεγόμενες σήμερα δημοκρατίες- σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να μεταβιβάζουν τη «δύναμη» στα χέρια της ίδιας κάστας ανθρώπων μέσα στο χρόνο. Αυτή η οπτική θα μπορούσε να μοιάζει ως ένα δημιούργημα της φαντασίας μου και φυσικά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «θεωρία συνωμοσίας». Παρ’ όλα αυτά νομίζω πως όσο οι ιδέες του Caesar’s Messiah γίνονται ευρύτερα γνωστές, πολλοί ακόμα άνθρωποι θα καταλήξουν σε παρόμοια συμπεράσματα. Βλέπετε, οι Χριστιανοί δεν αποκαλούνται πρόβατα (σ.μ ποίμνιον) τυχαία. Ο σκοπός του Χριστιανισμού ήταν να μετατρέψει τους ανθρώπους σε εύκολα χειραγωγήσιμες μάζες. Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί μια θεωρία, μιας και όλα αυτά επετεύχθησαν κατά τη διάρκεια των αιώνων της φεουδαρχίας. Κατά την Αναγέννηση αναπτύχθηκαν οι ιδέες για την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων που κατά τη γνώμη μου αποτέλεσε ένα σχέδιο επιβίωσης του είδους μας. Αν και η «ταυτότητα» των οικογενειών που κατείχε την εξουσία είχε αλλάξει, η γνώση για την προβατοποίηση των λαών φαίνεται πως είχε περάσει στους επικυρίαρχους. Για να μετατραπούν τα πρόβατα σε πολίτες πρέπει να γίνουν κατανοητά τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν από την άρχουσα τάξη για αυτό το σκοπό. Και φυσικά, κάτι τέτοιο ξεκινά με την έρευνα της καταγωγής του Χριστιανισμού και του τρόπου με τον οποίον οι εξουσιαστές τον χρησιμοποιούν μέχρι και σήμερα,...
4 βιβλία για τον Μυθικισμό
Η σελίδα της βιβλιογραφίας ανανεώνεται σήμερα με τη σύντομη παρουσίαση τεσσάρων Μυθικιστικών βιβλίων που κυκλοφορούν σε ελληνικά βιβλιοπωλεία και παλαιοβιβλιοπωλεία. 1. Τίτλος: Νέρων και Χριστός Συγγραφέας: Νίκος Βεργίδης Εκδόσεις: Arcadia, 1985 Ο πρώτος Έλληνας που μίλησε τόσο εκτεταμμένα για το ρεύμα των Μυθικιστών, από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 70′. Στο βιβλίο του κάνει αναλυτικές αναφορές στο έργο και τις απόψεις των γνωστότερων Μυθικιστών που απέρριψαν την ιστορικότητα του Ιησού, ενώ στη συνέχεια επιχειρηματολογεί πάνω στη θεωρία της ρωμαϊκής καταγωγής του χριστιανισμού. Στις μέρες μας θεωρείται ένα σπάνιο και δυσεύρετο βιβλίο, ενώ ο συγγραφέας απεβίωσε στις αρχές της δεκαετίας του 90′. 2 Τίτλος: Ερμηνεία του Μύθου του Ήλιου που λατρεύθηκε με το όνομα του Χριστού Συγγραφέας: Charles Francois Dupuis Εκδόσεις: Ιδεοθέατρον, 1998 (πρώτη έκδοση του έργου, 1779) Ο Γάλλος καθηγητής και πανεπιστήμονας, εκδίδει στα χρόνια της Γαλλικής Επαναστασης ένα από τα πρώτα έργα που αναδεικνύουν τις παγανιστικές καταβολές του χριστιανισμού (τον σχετίζει με τη λατρεία του Ήλιου), μιλώντας παράλληλα για την ανυπαρξία του ιστορικού Ιησού. Πάμπολλα από τα επιχειρήματά του χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα από τους σχετικούς με το θέμα αυτό ακαδημαϊκούς και ερευνητές. Το βιβλίο θεωρείται σήμερα σχεδόν εξαντλημένο. 3 Τίτλος: Το Ιερό Μανιτάρι και ο Σταυρός Συγγραφέας: John Allegro Εκδόσεις: Δίβρης, 1984 (πρώτη έκδοση του έργου, 1970) Ο καθηγητής Βιβλικών Μελετών του πανεπιστημίου του Μάντσεστερ και πρώτος αντιπρόσωπος της Μ. Βρετανίας στη διεθνή επιτροπή που ανέλαβε την εξέταση των χειρογράφων της Νεκρής θάλασσας, καταλήγει μετά από πολύχρονες έρευνες στο συμπέρασμα της μη ιστορικότητας του Ιησού. Αντ’ αυτού εντοπίζει τις ρίζες του χριστιανισμού στην πανάρχαια θρησκεία του Ιερού Μανιταριού που εξαπλωνόταν κατά το απώτατο παρελθόν σε ολόκληρη τη μεσογειακή λεκάνη. Τα βιβλία του Allegro (εκτός από το προαναφερθέν, εξέδωσε και το “The Dead Sea Scrolls and the Christian Myth”) έγιναν best sellers και προκάλεσαν το ενδιαφέρον παγκοσμίως, παρ’ όλα αυτά ο ίδιος έχασε την πανεπιστημιακή του έδρα… Το βιβλίο σήμερα θεωρείται επίσης δυσεύρετο και σπάνιο. 4 Τίτλος: Ιησούς, ο Μεγάλος Άγνωστος Συγγραφέας: Juan Arias Εκδόσεις: Λιβάνη, 2002 (πρώτη έκδοση του έργου, 2001) Ο επί χρόνια δημοσιογράφος και ανταποκριτής της μεγαλύτερης ισπανικής εφημερίδας, El Pais, Juan Arias (ανάμεσα στα άλλα έχει σπουδές στη Θεολογία και τη Συγκριτική Φιλολογία), διεξάγει μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα για το πρόσωπο του Ιησού, μεγάλο μέρος της οποίας σχετίζεται και με τη θεωρία του Μυθικισμού. Πρόκειται για το πιο προσιτό στον αναγνώστη βιβλίο(σε σχέση με τα προηγούμενα τρία), μιας και λογικά μπορεί να το εντοπίσει σε οποιοδήποτε μεγάλο βιβλιοπωλείο της...
Η Ιερά Σινδόνη είναι πλαστή
Ακόμα ένα πολύ ενδιαφέρον νέο για τους ερευνητές της ιστορικότητας του Ιησού και των υποτιθέμενων “στοιχείων” που έρχονται στο φως της δημοσιότητας τα τελευταία 2.000 χρόνια… Ιταλός επιστήμονας αναδημιούργησε την αμφιλεγόμενη Ιερά Σινδόνη, σε μια προσπάθεια να αποδείξει ότι το σάβανο στο οποίο πιστεύεται ότι τυλίχθηκε το σώμα του Χριστού μετά τη Σταύρωση θα μπορούσε πράγματι να έχει κατασκευαστεί από επιτήδειους το Μεσαίωνα. «Δείξαμε ότι είναι δυνατό να αναπαραχθεί κάτι που έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τη Σινδόνη» δήλωσε στο Reuters o Λουίτζι Γκαρλασέλι, ο οποίος επρόκειτο να παρουσιάσει τα συμπεράσματά του τη Δευτέρα σε συνέδριο για παραφυσικά φαινόμενα που πραγματοποιείται στην Ιταλία. Ερευνητές από τη Βρετανία, την Ελβετία και τις ΗΠΑ είχαν προκαλέσει αίσθηση το 1988 όταν χρονολόγησαν το επίμαχο ύφασμα την περίοδο 1260 έως 1390 μ.Χ. Πολλοί βεβαιώθηκαν τότε ότι πρόκειται για κατασκεύασμα επιτήδειων, σχεδιασμένο να προωθήσει τη μεσαιωνική βιομηχανία προσκυνηματικού τουρισμού. Στο επίμαχο λινό ύφασμα, με διαστάσεις 4,4 επί 1,2 μέτρα, διακρίνεται ξεκάθαρα το αποτύπωμα ενός γενειοφόρου άνδρα με σταυρωμένα χέρια, διάστικτο από λεκέδες αίματος και τρύπες από καψίματα. Η Καθολική Εκκλησία δεν ισχυρίζεται ότι η Ιερά Σινδόνη (γνωστή και ως Σινδόνη του Τορίνο) είναι πράγματι το σάβανο του Ιησού, θεωρεί όμως ότι το ύφασμα αποτελεί υπενθύμιση των παθών του. Σήμερα φυλάσσεται στον Καθεδρικό Ναό του Τορίνο και σπάνια εκτίθεται στο κοινό. Ο Λουίτζι Γκαρλασέλι, καθηγητής Οργανικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο της Πάβια, δημιούργησε ένα ακριβές αντίγραφο του κειμηλίου χρησιμοποιώντας τεχνικές που ήταν διαθέσιμες το Μεσαίωνα. Αρχικά ο ερευνητής δημιούργησε το αποτύπωμα τοποθετώντας ένα λινό ύφασμα πάνω από έναν εθελοντή που φορούσε μάσκα και τρίβοντάς το με χρωστικές ουσίες που περιείχαν μικρές ποσότητες οξέος. Στη συνέχεια το χρώμα παλαιώθηκε τεχνητά με θέρμανση σε φούρνο και πλύσιμο, ενώ στο τελικό στάδιο προστέθηκαν καψίματα και λεκέδες αίματος και νερού. Ο Γκαρλασέλι παραδέχτηκε ότι το πείραμα χρηματοδοτήθηκε από ιταλικό σύλλογο άθεων και αγνωστικιστών, διαβεβαίωσε όμως ότι τα συμπεράσματά του είναι αξιόπιστα. «Το χρήμα δεν έχει οσμή» δήλωσε. Η έρευνα «έγινε με επιστημονικό τρόπο. Αν στο μέλλον θέλει να με χρηματοδοτήσει η Εκκλησία, εγώ εδώ είμαι» κατέληξε. Πηγή: Newsroom...
Μεσσίας προ Ιησού
Σημείωση: Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο του Μηνά Παπαγεωργίου, “Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού” εκδ. Δαιδάλεος. Η περιοχή της Νεκράς Θάλασσας προσέφερε κατά τις προηγούμενες δεκαετίες αμέτρητες συγκινήσεις στους αρχαιολόγους και ερευνητές της ιουδαϊκής ιστορίας μέσω της ανακάλυψης των γνωστών «παπύρων». Ομως μια νέα ανακάλυψη που έγινε εκεί στην αυγή της νέας χιλιετίας, τα τελικά πορίσματα της οποίας ανακοινώθηκαν μόλις πριν τέσσερα χρόνια, ήρθαν να ανατρέψουν και πάλι τα δεδομένα σε ότι αφορά τα όσα γνωρίζουμε για τη μεσσιανική ιστορία των Εβραίων πριν από το έτος 0. Πως η ανακάλυψη μιας πέτρινης στήλης πρώτου του αιώνα π.α.χ.χ (πριν την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης) αφορά άμεσα τις εξιστορήσεις των ευαγγελίων και δημιουργεί αρκετά ερωτηματικά για την… πρωτοτυπία τους; Του Μηνά Παπαγεωργίου Η παροιμία «μετά Χριστόν προφήτης» χρησιμοποιείται από τον λαό μας σε περιπτώσεις όπου κάποιος μιλά εκ του ασφαλούς αμέσως μετά το πέρας ενός ξαφνικού –συνήθως- γεγονότος, χαρμόσυνου ή ατυχούς. Η φράση έχει τις ρίζες της στα ίδια τα λόγια που αποδίδονται στον Ιησού μέσα από τα ευαγγέλια και αναφέρουν ότι μετά από αυτόν (τον Ιησού), θα εμφανιστούν μέσα στο χρόνο και άλλοι ψευδομεσσίες που θα υποστηρίζουν πως αντιπροσωπεύουν τον πραγματικό Μεσσία των Ιουδαίων. Ουσιαστικά ο Ιησούς «προειδοποιεί» τους μαθητές του ότι στο μέλλον θα εμφανιστούν και άλλοι που θα αντιγράψουν τα θαύματα και τη διδασκαλία του, υποστηρίζοντας ότι είναι εκείνοι που τελικά εκπληρώνουν τις προφητείες των Ιουδαίων για την έλευση του Μεσσία. Στις μέρες μας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γενικότερο μεσσιανικό και εσχατολογικό κλίμα που επικρατούσε κατά τους τελευταίους προχριστιανικούς αιώνες στη Μ. Ανατολή, εύκολα κανείς θα μπορούσε να φανταστεί ή να υποψιαστεί πως όχι μόνο μετά, αλλά και πριν την τοποθέτηση του Ιησού στην ιστορική πραγματικότητα, εκατοντάδες υποψήφιοι μεσσίες έκαναν τα δικά τους θαύματα προσελκύοντας πιστούς και δίνοντας υποσχέσεις για την αιώνια ζωή. Πως θα σας φαινόταν όμως αν ακούγατε πως εδώ και λίγα χρόνια έχει έρθει στο φως ένα αρχαιολογικό εύρημα που αποδεικνύει την ιστορική ύπαρξη (ή ακόμα καλύτερα, την αρχετυπική υπόσταση) ενός… προ Χριστού «Μεσσία» που πέθανε για το καλό του λαού του και αναστήθηκε μετά από τρεις μέρες με εντολή του Θεού; Ελάτε να μελετήσουμε καλύτερα τη συναρπαστική υπόθεση της πέτρινης στήλης του Γαβριήλ! Η περιπέτεια ενός ευρήματος Στα τέλη της δεκαετίας του 90’, ο Ελβετός -ισραηλινής καταγωγής- David Jeselsohn αγόρασε από έναν Ιορδανό αντικέρ μια πέτρινη στήλη ύψους 90 και πλάτους 30 εκατοστών. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι αρχικά δεν είχε εκτιμήσει τη σημαντικότητα του αντικειμένου που απέκτησε. Κάτι που άλλαξε λίγα χρόνια αργότερα, όταν και το αντικείμενο μπήκε στο μικροσκόπιο της ειδικής καθηγήτριας στην εβραϊκή επιγραφική, Ada Yardeni. Η τελευταία αποφάνθηκε πως πρόκειται για ακόμα ένα αυθεντικό «χειρόγραφο της Νεκράς Θάλασσας...
Ελένη Κεκροπούλου: Η ανακάλυψη ενός χαμένου απόκρυφου Ευαγγελίου
Τον Μάρτιο του 2012 τα Τουρκικά Μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν την είδηση της ανακάλυψης του χαμένου και απόκρυφου ευαγγελίου του Βαρνάβα, τονίζοντας μάλιστα το ενδιαφέρον που έδειξε το Βατικανό για την εξέλιξη αυτή. Επικοινώνησα με την Ελένη Κεκροπούλου, υπεύθυνη των εκδόσεων Ενάλιος, που τα τελευταία χρόνια έχουν εκδώσει μια σειρά από ποιοτικά βιβλία αναφορικά με τα λεγόμενα «ψευδεπίγραφα» ευαγγέλια, αλλά και των πρώιμη ιστορία του χριστιανισμού. Μηνάς Παπαγεωργίου Συνέντευξη με την Ελένη Κεκροπούλου Θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε συνοπτικά τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο απόκρυφα ευαγγέλια; Για ποιο λόγο θεωρούνται ψευδεπίγραφα από τα κυρίαρχα χριστιανικά ιερατεία; Για να κατανοήσουμε τον όρο απόκρυφα ευαγγέλια, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο πρώιμος χριστιανισμός είχε μεγάλη ποικιλομορφία, προτού κατασταλάξει στον κανόνα της που τον αποτέλεσε κυρίως η Καινή Διαθήκη. Υπήρχε η τάση να γράφονται ευαγγέλια, τα οποία απηχούσαν τις ιδέες διαφορετικών θρησκευτικών ομάδων. Κυρίως υπήρχε μια λυσσαλέα αντιπαλότητα ανάμεσα σε γνωστικούς χριστιανούς: Σ’ αυτούς που φιλοσοφικά ερμήνευαν τις γραφές και στους ορθόδοξους, αυτούς που τελικά επικράτησαν και που ερμήνευαν κατά κυριολεξία τις γραφές και όχι φιλοσοφικά. Ο όρος «Ψευδεπίγραφα» επιβλήθηκε από τους νικητές αυτής της σύγκρουσης, δηλαδή τους ιδρυτές της Εκκλησίας ως εξουσίας, όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Εννοούν με τον όρο αυτόν, ότι όσα φέρουν το όνομα αποστόλων του Ιησού, είναι χαλκευμένα και όχι γραμμένα δια χειρός των ομώνυμων αποστόλων και δια του πνεύματος του Αγίου. Ομως και τα Τέσσερα Ευαγγέλια που αποτελούν τον Κανόνα της Καινής Διαθήκης, θα μπορούσε κανείς να τα αποκαλέσει ψευδεπίγραφα, αφού πλέον είναι γνωστόν τοις πάσι στον χώρο της ερευνητικής θρησκειολογίας και θεολογίας ότι δεν έχουν γραφεί δια χειρός των αποστόλων, γι’ αυτό και τα λένε άλλωστε… Συνοπτικά. Οταν εισήλθαν στην Καινή Διαθήκη, ήσαν όλα ανώνυμα. Πολύ αργότερα τους δόθηκαν τα ονόματα των φερομένων ως συγγραφέων τους. Για περαιτέρω μελέτη σας παραπέμπω στα βιβλία της Elaine Pagels και του Bart Ehrman, της Karen King, του James Robinson, οι οποίοι είναι κορυφαίοι θρησκειολόγοι – ερευνητές. Ποιο είναι το περιεχόμενο του ευαγγελίου του Βαρνάβα το οποίο βρέθηκε πριν από έναν περίπου μήνα στη γειτονική Τουρκία; Το Ευαγγέλιο του Βαρνάβα, αναμενόταν ότι θα βρεθεί. Κατά πάσα πιθανότητα έχει σχέση με την Επιστολή Βαρνάβα, μια πρωτορθόδοξη επιστολή, όπου υποστηρίζει ότι ο Ιουδαϊσμός είναι μια ψεύτικη θρησκεία και ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι χριστιανικό βιβλίο. Ο Βαρνάβας είχε ενσωματώσει στην αποστολή του στην Αντιόχεια, τον πλέον εξέχοντα προσχωρήσαντα από τον ιουδαϊσμό στον χριστιανισμό: τον φαρισαίο Παύλο (Σαούλ) από την Ταρσό της Κιλικίας της Μ.Ασίας. Αυτό, θαρρώ τα λέει όλα, αφού ο δικός μας χριστιανισμός σήμερα είναι «παυλικιανός», δηλαδή το δημιούργημα του Παύλου, σκοπός του οποίου ήταν ο προσηλυτισμός στην νέα θρησκεία των «απερίτμητων εθνικών». Προτείνω για μελέτη τα έργα του εκδότη...
