Και η αγωνιώδεις απόπειρες για την εγκαθίδρυση ενός ιστορικού Ιησού στις συνειδήσεις των Ελλήνων πολιτών καλά κρατούν. Οι Έλληνες Μυθικιστές είχαμε επισημάνει παλαιότερα τη συνήθη πρακτική των ΜΜΕ να αποδίδουν στον Ιησού -για λόγους εντυπωσιασμού και εμπορικότητας- αρχαιολογικές ανακαλύψεις αντικειμένων που χρονολογούνται στον πρώτο μεταχριστιανικό αιώνα. Έτσι, για παράδειγμα, μία κούπα εκείνης της εποχής που ανακαλύπτεται στην περιοχή της αρχαίας Γαλιλαίας χαρακτηρίζεται αυθαίρετα ως “η κούπα του Ιησού”, ένα καλοδιατηρημένο σπίτι ως “η οικία του Ιησού” κ.ο.κ.
Τα τελευταία, όμως, χρόνια, παρατηρούμε το ξεδίπλωμα ενός καλά οργανωμένου σχεδίου, το οποίο συντονίζει ξεκάθαρα το πατριαρχείο Ιεροσολύμων, με σκοπό να αναδειχθούν οι αρχαιολογικοί εκείνοι χώροι, που κατά την εκκλησιαστική παράδοση συνδέονται με τη φιγούρα του ευαγγελικού Ιησού, με απώτερο στόχο να τονιστεί με εμφατικό τρόπο η ιστορικότητα του τελευταίου.
Ενδεικτικό παράδειγμα τα όσα ζήσαμε την τελευταία διετία με τις εργασίες συντήρησης στον περίφημο “πανάγιο τάφο” (δείτε τα σχετικά μας άρθρα εδώ και εδώ), ο οποίος αποδείχτηκε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι αποτέλεσε κατασκεύασμα του 4ου μεταχριστιανικού αιώνα, στα χρόνια δράσης της μητέρας του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, Ελένης, όταν και έκαναν την εμφάνισή τους πολλά από τα λεγόμενα “Κειμήλια του Ιησού” (Jesus Relics), αντικείμενα ή χώροι που υποτίθεται ότι συνδέονταν με τη δράση του Ιησού τον 1ο αιώνα.
Το περσινό πόρισμα του έγκριτου National Geographic για την ταυτότητα του περιβόητου “πανάγιου τάφου”.
Η… φετινή εσοδεία
Σήμερα 23 Δεκεμβρίου, η εφημερίδα “Εθνος” παρουσίασε με ενθουσιασμό ένα “αποκλειστικό” -κατά τα λεγόμενά της- ρεπορτάζ, σύμφωνα με το οποίο “βρέθηκε το κελί του Ιησού και τεκμηριώνεται επιστημονικά ποιος ήταν ο τόπος κράτησής του πριν από τη σταύρωση“. Μπορείτε να αναγνώσετε το σχετικό άρθρο πατώντας εδώ.
Πίσω από τη συγκλονιστική αυτή ανακάλυψη, πάντα σύμφωνα με το “Έθνος”, βρίσκεται ο Ελληνας αρχιτέκτονας, διδάκτορας και διευθυντής του Τεχνικού Γραφείου του Πατριαρχείου Ιεροσολύµων, κ. Θεοδόσιος Μητρόπουλος. ύστερα από εργασίες συντήρησης που πραγματοποίησε στον ναό της αναστάσεως στις αρχές του έτους και σε δύο χώρους που ανήκουν σε Ορθόδοξους, το παρεκκλήσι των Κλαπών και τη Φυλακή του Χριστού, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι εδώ είναι που κρατήθηκε ο Ιησούς πριν σταυρωθεί.
Στο άρθρο ναι μεν αναφέρεται ότι η “φυλακή του Χριστού” οικοδομήθηκε (και αυτή) κατά τον 4ο αιώνα, πλην όμως ο κ. Μητρόπουλος υποστηρίζει ότι η χρήση της φυλακής ως λατρευτικός χώρος ανάγεται στα πρωτοχριστιανικά χρόνια.
“Η Φυλακή του Χριστού αποτελείται σήµερα από δυο συνεχόµενα παρεκκλήσια που έχουν ορθογωνική κάτοψη. Το εσωτερικό παρεκκλήσιο που φέρει την ονοµασία Φυλακή του Χριστού (carcere Jesu Christi) αποτελεί την αυθεντική φυλακή του Κυρίου”, υποστηρίζει με σιγουριά ο κ. Μητρόπουλος, ο ίδιος άνθρωπος που κατά τον Σεπτέμβρη του 2014 είχε την ισχυρή πεποίθηση ότι ο τάφος της Αμφίπολης ανήκε στον Μ. Αλέξανδρο…
Σύμφωνα με τον κ. Μητρόπουλο, στο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται ο πανάγιος τάφος, οι Ρωμαίοι έκτισαν ένα Καπιτώλιο αφιερωμένο στην τριάδα των θεών Δία, Ήρας και Αθηνάς. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι πριν από αυτό το γεγονός, ο χώρος αποτελούσε λατρευτικό τόπο συγκέντρωσης πρωτοχριστιανών. Δεν παρουσιάζει, όμως, κανένα ιστορικό και αρχαιολογικό τεκμήριο που να μαρτυρά λατρεία του Ιησού στον χώρο (αφήνουμε στην άκρη το βασικό, ότι δηλαδή ούτε για την ίδια την ύπαρξη του Ιησού υπάρχουν ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα…).
Ο ίδιος υποστηρίζει:
«Το δάπεδο της Φυλακής θα διακοσµηθεί έντεχνα, µετά τον θάνατο του Κυρίου, µε µωσαϊκό δάπεδο, όπως υπήρχε συνήθεια να διακοσµούνται όλοι οι θρησκευτικοί χώροι τον 1ο αιώνα µ.Χ. Ο µωσαϊκός αυτός διάκοσµος αντιγράφει µοτίβα ελληνιστικής και ρωµαϊκής περιόδου στα οποία κατά ένα µεγάλο ποσοστό χρησιµοποιείται η διχρωµία (άσπρο-µαύρο). Οι µαύρες ψηφίδες που χρησιµοποιήθηκαν στον ψηφιδωτό διάκοσµο του δαπέδου της Φυλακής είναι κατασκευασµένες από οψιδιανό υλικό βουλκανικής προέλευσης που εισήχθη στη ρωµαϊκή αυτοκρατορία µετά το 68 µ.Χ.».
Αναρωτιόμαστε πώς μπορεί από τα παραπάνω να τεκμηριωθεί όχι μόνον ότι ο συγκεκριμένος χώρος αποτέλεσε “το κελί του Ιησού”, αλλά και τον τρόπο με τον οποίον μπορεί να συσχετιστεί με την παρουσία πρωτοχριστιανών κατά τον 1ο μεταχριστιανικό αιώνα…
Στο τέλος το ρεπορτάζ του “Εθνους” έχει την καλοσύνη να μας παραθέσει και τα πραγματικά στέρεα ιστορικά δεδομένα, τα οποία από μόνα τους είναι ικανά να μας οδηγήσουν σε… άλλου είδους συμπεράσματα. Ότι δηλαδή το 326 μ.α.χ.χ ο χώρος της “φυλακής του Χριστού” αποτέλεσε μέρος της Κωνσταντίνειας βασιλικής. Ότι την ίδια περίοδο “στο εξωτερικό παρεκκλήσιο θα τοποθετηθεί η λίθινη πλάκα των Κλαπών σε επαφή µε τη Φυλακή του Χριστού, δίδοντας έτσι την ονοµασία αυτή στο παρεκκλήσιο“. Και τέλος ότι κατά την εποχή των Σταυροφόρων (όπου οι Δυτικοί ξεκίνησαν να εμπορεύονται με θέρμη τους “άγιους τόπους”), το σύνολο των χώρων του ναού της αναστάσεως υπέστη… “καλλωπισμό”.
Αξίζει να σημειωθεί ότι για τις εργασίες συντήρησης υπήρξαν δύο “βασικοί χορηγοί”, ο ένας από την Ρωσία και ο άλλος από την Ουκρανία, ενώ σύμφωνα με τον σκευοφύλακα του παναγίου τάφου, Αρχιεπίσκοπο Ιεραπόλεως Ισίδωρο, «µετά τις γιορτές θα είµαστε έτοιµοι να παραδώσουµε τα δύο παρεκκλήσια στο κοινό».
Οι Έλληνες Μυθικιστές θα εξακολουθούμε να παρεμβαίνουμε με αμεσότητα – μέσω της αρθρογραφίας μας- σε τέτοιου είδους… “περίεργα επιστημονικά πορίσματα”, τα οποία το μόνο που πραγματικά καταφέρνουν είναι να υποτιμούν τη νοημοσύνη όσων διαθέτουν μία ελάχιστη επαφή με την ιστορική πραγματικότητα.
Έλληνες Μυθικιστές, 23/12/2018
