Από το 2013, πρώτο έτος λειτουργίας του mythikismos.gr, ως Έλληνες Μυθικιστές κινούμαστε παράλληλα σε δύο ράγες. Αφενός παρουσιάζουμε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό -μέσα από ποικίλες δράσεις- όλες τις εξελίξεις αναφορικά με τις διεθνείς και εγχώριες αναζητήσεις για τον ιστορικό Ιησού (και άλλα Βιβλικά πρόσωπα) και αφετέρου κάνουμε απόπειρα να αναδείξουμε τις βαθιές ρίζες του εν λόγω ερευνητικού πεδίου μέσα στο χρόνο, παρουσιάζοντας έργα, δημοσιεύματα και γεγονότα από τα μέσα του 18ου αιώνα μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν.
Στεκόμενοι στο δεύτερο, μέσα από την αρθρογραφία μας έχουμε κάνει ιδιαίτερες αναφορές στην περίφημη Γαλλική Μυθικιστική Σχολή, που από τα χρόνια του Διαφωτισμού έσπειρε πρώτη τους σπόρους της αμφισβήτησης για την ιστορικότητα του Ιησού, αλλά και των ομοιοτήτων που παρουσιάζουν οι ευαγγελικές εξιστορήσεις του τελευταίου με άλλες προχριστιανικές θεότητες, αναδεικνύοντας την Αστροθεολογική προσέγγιση του όλου ζητήματος. Ο δημοφιλέστερος εκπρόσωπος της συγκεκριμένης τάσης υπήρξε ο Charles Francois Dupuis (1742-1809), με την έκδοση του “Origine de tous les Cultes, ou la Réligion Universelle”. Το 1998 οι εκδόσεις Ιδεοθέατρον εξέδωσαν στα ελληνικά το απόσπασμα εκείνο του έργου που παρουσιάζει έντονο μυθικιστικό ενδιαφέρον υπό τον τίτλο “Ερμηνεία του μύθου του Ήλιου που λατρεύθηκε με το όνομα του Χριστού”.
Ο δεύτερος εκπρόσωπος της Γαλλικής Μυθικιστικής Σχολής υπήρξε ο Constantin François de Chassebœuf ή κόμης του Βολνέ ή απλά Βολνέ (1757-1820). Στον Βολνέ είχαμε αναφερθεί πρόσφατα με αφορμή την ανακάλυψη μιας άγνωστης μετάφρασης του έργου του “Φυσικός Νόμος” στα ελληνικά το 1828, γεγονός που καταδεικνύει ότι ο μεταφραστής του Κωνσταντίνος Πεντεδέκας ενδεχομένως να είχε έρθει σε επαφή με το κεφαλαιώδους σημασίας στην ιστορία των Μυθικιστικών -και όχι μόνο- ιδεών έργο του, “Les ruines ou Meditation sur les révolutions des Empires” (“Τα Ερείπια ή Συλλογισμοί επί της εναλλαγής των αυτοκρατοριών”), που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1789 (αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Βολνέ κυκλοφόρησε τα “Ερείπιά” του λίγο πριν το “Origine de tous les Cultes”, παρόλα αυτά χρησιμοποίησε ένα προσχέδιο του έργου του Dupuis, ταυτιζόμενος ουσιαστικά με το μεγαλύτερο κομμάτι των συμπερασμάτων του επί των θρησκευτικών ζητημάτων).
Τα “Ερείπια” αποτέλεσαν έναν ύμνο στις ιδέες του Διαφωτισμού. Το κεντρικό τους νόημα είναι ότι η ευημερία των αυτοκρατορίων είναι άμεσα συνυφασμένη με την ποιότητα της Παιδείας που δίνουν οι εκάστοτε κυβερνήτες στους πολίτες τους. Στο βιβλίο ο αναγνώστης θα συναντήσει κεφάλαια που θίγουν ζητήματα και φιλοσοφικούς προβληματισμούς όπως την παρουσία του ανθρώπου στο σύμπαν, τις απαρχές της κοινωνίας, την προέλευση των κυβερνήσεων και των νόμων, τον φόβο και τις συνωμοσίες των τυρράνων, την αναζήτηση της αλήθειας, τις πηγές των δεινών στις κοινωνίες, καθώς επίσης και ερωτήματα σχετικά με την πιθανή μελλοντική βελτίωση του ανθρώπινου γένους. Ξεχωριστή, όμως, αναφορά γίνεται και στο πρόβλημα των θρησκευτικών αντιφάσεων. Ο Βολνέ κάνει εκτενή αναφορά στην προέλευση και καθιέρωση των θρησκευτικών ιδεών, από την εποχή της λατρείας των δυνάμεων της φύσης μέχρι τον Χριστιανισμό, τον οποίον και παρουσιάζει στοιχειοθετημένα ως αλληγορική ηλιακή λατρεία και αμάγαλμα ποικίλων προγενέστερων μυθολογικών παραδόσεων.
229 χρόνια αργότερα, “Τα Ερείπια” είναι έτοιμα να κυκλοφορήσουν για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα και μάλιστα εντός του 2018***! Πρόκειται δίχως αμφιβολία για ένα μεγάλο εκδοτικό γεγονός με τεράστια σημασία για το εν Ελλάδι Μυθικιστικό ρεύμα, μιας και το εγχώριο αναγνωστικό κοινό θα έχει τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με τα πρώτα βήματα του εν λόγω ερευνητικού πεδίου στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η έκδοση του βιβλίου, σε μετάφραση Βαγγέλη Τσαγγαλά, αναμένεται να πραγματοποιηθεί από τις εκδόσεις iWrite και πιο συγκεκριμένα από τη σειρά βιβλίων Lux Orbis, που διευθύνεται από τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Μηνά Παπαγεωργίου.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι για τις ανάγκες της μεταφοράς του έργου στη γλώσσα μας χρησιμοποιήθηκαν συνολικά πέντε εκδόσεις, τρεις γαλλικές και δύο στην αγγλική γλώσσα. Η μία από αυτές δεν είναι άλλη από την πρώτη αγγλική μετάφραση του έργου, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας πραγματοποιήθηκε από τον Thomas Jefferson (1743-1826), κατά τη διάρκεια της θητείας του ως αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση του John Adams και προτού ο ίδιος εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ.
Jefferson και Volney συνδέονταν με ισχυρούς δεσμούς φιλίας, γεγονός που πιστοποιείται από τις συναντήσεις τους κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του Γάλλου φιλοσόφου και περιηγητή στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Είναι επίσης γεγονός πώς ο Jefferson προβληματιζόταν έντονα αναφορικά με τη δημοσιοποίηση του ονόματός του ως επίσημου μεταφραστή του έργου, εξαιτίας της παρουσίας των ριζοσπαστικών μυθικιστικών ιδεών εντός του (που μάλλον ασπαζόταν και ο ίδιος), οι οποίες θεωρούσε ότι θα αποτελούσαν βούτυρο στο ψωμί των πολιτικών του αντιπάλων. Γι’αυτό και η μετάφραση των τελευταίων κεφαλαίων του βιβλίου πραγματοποιήθηκε από τον αμερικανό ποιητή Joe Barlow, που κατά τα πρώτα χρόνια κυκλοφορίας των “Ερειπίων” στα αγγλικά, “χρεώθηκε” ολόκληρη τη μετάφραση του έργου!
*** Υπήρξε μία μικρή καθυστέρηση με την έκδοση, που όλα φαίνεται ότι θα κυκλοφορήσει τον Μάιο του 2019.
Χρήσιμα βιογραφικά στοιχεία για τον Βολνέ: Γεννήθηκε το 1757 στην Γαλλική πόλη Craon από εύπορη οικογένεια και υπήρξε ένας πανεπιστήμονας της εποχής του (φιλόσοφος, μελετητής των ανατολικών πολιτισμών, ιστορικός, πολιτικός). Σε ηλικία 19 ετών μετέβη στο Παρίσι για σπουδές επάνω στην Ιατρική και την Νομική, σύντομα όμως αφιερώθηκε στην Ιστορία και τη Γλωσσολογία. Καθοριστική ήταν η γνωριμία του με προσωπικότητες της εποχής του όπως ο Βενιαμίν Φρανγκλινος και ο Βαρόνος του Χόλμπαχ (στον οποίον αποδίδεται το περίφημο “Περί τριών απατεώνων – Μωυσής, Ιησούς, Μωάμεθ”). Ο Βολνέ πραγματοποίησε το 1782 ένα μεγάλο ταξίδι στην Οθωμανική αυτοκρατορία, ταξιδεύοντας στην Αίγυπτο, τη Συρία, το Λίβανο και την Παλαιστίνη, μαθαίνοντας μάλιστα τις τοπικές διαλέκτους. Τις εμπειρίες του από τα ταξίδια του αυτά, τις αποτύπωσε σε συγγραφικά έργα τα μετέπειτα χρόνια.
Ο Βολνέ υπήρξε υπέρμαχος της ανάγκης για ειρηνικές συνεννοήσεις μεταξύ των λαών, γεγονός που θα απέτρεπε μελλοντικές πολεμικές συγκρούσεις. Απαραίτητη προϋπόθεση για κάτι τέτοιο ήταν η γνωριμία των κυβερνητών αλλά και του κάθε πολίτη ξεχωριστά με τις ιδιαιτερότητες και την κουλτούρα ξένων προς αυτούς πολιτισμών και παραδόσεων. Γι’ αυτό και θεωρούσε ότι στο μέλλον όλες οι θρησκείες θα συνενώνονταν σε μία παγκόσμια, εξαιτίας μιας κοινής “αλήθειας” που ανιχνέυεται στον πυρήνα τους.
Αναμίχθηκε έντονα με την πολιτική ζωή στη Γαλλία, ενώ οι σχέσεις του με τον Ναπολέοντα υπήρξαν ταραγμένες (έστω κι αν ο τελευταίος του απένειμε τον τίτλο του Κόμη). Απεβίωσε το 1820 στο Παρίσι και ο ομολογουμένως εντυπωσιακός τάφος του (σε σχήμα πυραμίδας) βρίσκεται μέχρι και σήμερα στο πασίγνωστο νεκροταφείο Pere Lachaise.
