Η επινόηση του Ιωσήφ από την Αριμαθαία
Πλησιάζοντας το χριστιανικό Πάσχα, θα ασχοληθούμε με μια μικρή λεπτομέρεια που έχει σχέση με τις μέρες αυτές. Στο βιβλικό κείμενο μετά την σταύρωση του Ιησού εμφανίζεται και στα τέσσερα Ευαγγέλια, ένα πρόσωπο με μικρή δράση, αλλά σημαντική όπως φαίνεται για την ολοκλήρωση του σεναρίου. Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας. Του Φιλίστωρος, Ιστορικού Ας δούμε τα σχετικά κείμενα ξεκινώντας από τον αρχαιότερο του Μάρκου: “42 Καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης, ἐπεὶ ἦν παρασκευή, ὅ ἐστι προσάββατον, 43 ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 44 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· 45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. 46 καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου.” (Κατά Μάρκον, 15: 42). Εὐσχήμων=ευπρεπής, αξιοπρεπής. Βουλευτής=Μέλος του Μεγάλου Σανχεντρίν. Μόνο που ο ευπρεπής αυτός βουλευτής δεν έφερε αντίρρηση στην καταδίκη του Ιησού σε θάνατο, αφού λίγο πριν ο ίδιος Ευαγγελιστής γράφει: “64 ἠκούσατε πάντως τῆς βλασφημίας· τί ὑμῖν φαίνεται; οἱ δὲ πάντες κατέκριναν αὐτὸν εἶναι ἔνοχον θανάτου.” (Κατά Μάρκον, 14: 64). Να σημειωθεί, ότι ο Μάρκος τονίζει νωρίτερα ότι το συνέδριο είχε απαρτία: “53 Καὶ ἀπήγαγον τὸν Ἰησοῦν πρὸς τὸν ἀρχιερέα· καὶ συνέρχονται αὐτῷ πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ γραμματεῖς”. Σημειώστε ότι, δεν αναφέρει τίνος ήταν ο τάφος που ήταν σκαμμένος στον βράχο και τι σχέση είχε μαζί του. Ενδιαφέρον έχει εδώ, όπως παρατήρησε ο Κωνσταντίνος Θεοδωρίδης, το παράλογο της δυνατότητας αγοράς σεντονιού την επόμενη της μέρας του Πάσχα, δηλαδή της Πρώτης των Αζύμων και μάλιστα τη νύχτα, που όχι μόνο δεν ανοίγει κανένα μαγαζί, αλλά δεν κουνιέται άνθρωπος στους δρόμους, όπως ακριβώς και το Πάσχα. Ας πάμε τώρα στον Ματθαίο: “57 Ὀψίας δὲ γενομένης ἦλθεν ἄνθρωπος πλούσιος ἀπὸ Ἁριμαθαίας, τοὔνομα Ἰωσήφ, ὃς καὶ αὐτὸς ἐμαθητεύθη τῷ Ἰησοῦ· 58 οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. τότε ὁ Πιλᾶτος ἐκέλευσεν ἀποδοθῆναι. 59 καὶ λαβὼν τὸ σῶμα ὁ Ἰωσὴφ ἐνετύλιξεν αὐτὸ ἐν σινδόνι καθαρᾷ, 60 καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ, καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν.” (Κατά Ματθαίον, 27: 57). Εδώ δεν αναφέρεται ως βουλευτής, αλλά ως πλούσιος και ως μαθητής του Ιησού, άσχετα αν δεν έχει αναφερθεί μέχρι στιγμής πουθενά στα Ευαγγέλια. Επίσης ως πλούσιος είχε τον δικό του τάφο σκαλισμένο και εκεί θα έβαζε τον Ιησού. Συμφωνεί όμως και αυτός με τον Μάρκο, ότι όλοι οι βουλευτές συμφώνησαν για την θανάτωση του Ιησού: “1 Πρωΐας δὲ γενομένης συμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ Ἰησοῦ ὥστε θανατῶσαι αὐτόν” (Κατά Ματθαίον, 27: 1). Για το θέμα του σεντονιού, τώρα, εδώ ο Ματθαίος που αντιγράφει...
Το σύγχρονο debate για τη θεωρία του Μύθου του Ιησού
Η παρούσα εργασία επιχειρηματολογεί κατά της ιστορικότητας του Ιησού. Aρχικά εξετάζω δύο βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για να εδραιώσουν την ιστορική του ύπαρξη: τα αφηγήματα της σταύρωσης και οι υποτιθέμενες αναφορές στον Ιησού από τον Ιώσηπο. Μετά δείχνω γιατί αυτά τα επιχειρήματα αποτυγχάνουν να σταθούν και πόσο από το υλικό των Ευαγγελίων προέρχεται όχι από τα υποτιθέμενα γεγονότα της ζωής του Ιησού, αλλά από αναδιαμορφωμένες ιστορίες που παρουσιάζει στα έργα του ο Ιώσηπος. Του Bill Kennedy (απόφοιτου Φιλοσοφικής του Bowling Green State University) Μετάφραση για την ελληνική γλώσσα, Τάσος Καρανίκας Σύμφωνα με τους Χριστιανούς απολογητές, όπως ο William Lane Craig (2008), αλλά και με τους κοσμικούς μελετητές όπως ο Bart Ehrman (2013), η ιστορικότητα του Ιησού μπορεί να καταδειχθεί από τις περιγραφές της σταύρωσης, καθώς και τις αναφορές από τον Εβραίο ιστορικό Ιώσηπο. Αν και οι Εhrman και Craig (αγνωστικιστής και χριστιανός αντίστοιχα), διαφωνούν για την ανάσταση του Ιησού, και οι δύο συμφωνούν στο ζήτημα των περιγραφών της σταύρωσης του Ιησού. Kαι οι δύο συμφωνούν πως η αφήγηση της σταύρωσης και του θανάτου του Ιησού αντιτίθεται σε τέτοιο βαθμό σε αυτά που πίστευαν οι Εβραίοι του 1ου αιώνα για τον αναμενόμενο μεσσία, που είναι φύσει αδύνατο να δεχτούμε πως οι πρώτοι ακόλουθοι του Ιησού επινόησαν μια τέτοια ιστορία. Ο Erhman σημειώνει: “Ποιος θα επινοούσε την ιδέα ενός εσταυρωμένου Μεσσία; Κανένας Εβραίος που γνωρίζουμε δεν θα ακολουθούσε έναν εσταυρωμένο εγκληματία. Αυτό είναι χειρότερο από τρέλα. Είναι μια προσβολή στον Θεό, βλάσφημο. Ή τουλάχιστον έτσι πίστευε ο Παύλος.” (163). Ο Εrhman, τότε, κάνει μια σύγκριση μεταξύ της ιδέας ενός εσταυρωμένου εγκληματία που είναι ο μεσσίας και του David Koresh (σ.μ. = (1959-1993) Aμερικάνος ηγέτης παραθρησκευτικής οργάνωσης που η σταδιοδρομία του κατέληξε σε μακελειό) που είναι ο εκλεκτός του Θεού (163). Κάπως έτσι, σύμφωνα με τον Ehrman, δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε έναν ιστορικό Ιησού. Ο Ehrman μας παραπέμπει στο Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, που θεωρείται πώς γράφτηκε πρώτο από τα τέσσερα Ευαγγέλια, όπως και στην υποθετική πηγή “Q”, για να καταδείξει πώς η περιγραφή του θανάτου του Ιησού εμφανίζεται πολύ νωρίς μετά τον θάνατό του, μέσα σε μια γενιά από το γεγονός, αντί να εμφανιστεί αρκετά αργότερα σαν θρύλος. Όπως σημειώνει ο Ehrman: Η πραγματικότητα φαίνεται να είναι πώς αυτές οι ιστορίες για τον Ιησού ήταν στην κυκλοφορία για αρκετό καιρό, όχι μόνο πριν την εμφάνιση των Ευαγγελίων, αλλά πριν ακόμα εμφανιστούν οι ίδιες οι πηγές τους. Αν οι μελετητές έχουν δίκιο πως η πηγή Q και ο πυρήνας του Ευαγγελίου του Θωμά, για να φέρω δύο παραδείγματα, χρονολογούνται στην δεκαετία του 50, και βασίστηκαν σε προφορικές παραδόσεις που ήταν ήδη στην κυκλοφορία για καιρό, πόσο πίσω πάνε αυτές οι...
Η ιστορικότητα του Ιησού στους πρώτους Χριστιανούς
Το κείμενο αυτό είναι συνέχεια της δημοσίευσης “Η προέλευση του Χριστιανισμού”, που δείχνει την ομοιότητα της σέκτας των Εσσαίων του Κουμράν με τον Χριστιανισμό και μάλλον είναι ο φορέας που τον γέννησε. Επίσης, είναι συνέχεια της δημοσίευσης “Οι υπάρχουσες πρώιμες πηγές και ο μη πραγματικός Ιησούς Χριστός”. Tου Φιλίστωρος, Ιστορικού. Εδώ θα δούμε αρκετές φράσεις από τα πρώτα χριστιανικά κείμενα και τις ανακολουθίες με τα Ευαγγέλια που ίσως είναι μεταγενέστερα ή και σύγχρονά τους, και που προσθέτουν επιχειρήματα στην άποψη της κουμρανικής προέλευσης και του μη συγκεκριμένου ιστορικού Ιησού των Ευαγγελίων. “1 Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; οὐχὶ Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; 2 εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ” (Προς Κορινθίους Α΄, 9: 1-2). Από όσα αναφέρει η Καινή Διαθήκη, ο Παύλος δεν είδε ποτέ πραγματικά τον ιστορικό Ιησού, παρ, όλο που κατά την εποχή των Παθών, ειδικά όταν ο Ιησούς εμφανιζόταν στον Άννα και τον Καϊάφα, αυτός υποτίθεται ότι ήταν στα “πόδια” του Γαμαλιήλ. Σύμφωνα με τον Παύλο, τον “είδε” και “μίλησε” μαζί του στον δρόμο για την Δαμασκό. Μιλάμε λοιπόν για όραμα και όχι πραγματική συνάντηση. Παρόλα αυτά εδώ αναφέρει ότι τον είδε πραγματικά και το κοινό του προφανώς τον πιστεύει. Μήπως τελικά πίστευε σε ένα πνευματικό και όχι πραγματικό και ιστορικό Ιησού; Οι άλλοι απόστολοι-Ευαγγελιστές ποιοι και πού είναι; γιατί υπάρχει και το παρακάτω: “6 Θαυμάζω ὅτι οὕτω ταχέως μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον, 7 ὃ οὐκ ἔστιν ἄλλο, εἰ μὴ τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. 8 ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω”. Δεν υπάρχει λοιπόν άλλο ευαγγέλιο και ούτε θα υπάρξει ακόμα και άγγελος να το φέρει, ο Μάρκος, ο Ματθαίος, ο Λουκάς ο Ιωάννης άραγε; “11 Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· 12 οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό, οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ” (Προς Γαλάτας, 1: 6-12) και αυτό έγινε δια αποκαλύψεως και όχι δια εμφανίσεως του ίδιου του Ιησού στους μαθητές του. Αναρωτιέστε ήδη την αλήθεια σε όλα αυτά που γράφουν οι Πράξεις για την συνάντηση στα Ιεροσόλυμα με τους άλλους μαθητές ή τον περίφημο λόγο του Παύλου: “28 καὶ μηδεμίαν αἰτίαν θανάτου εὑρόντες ᾐτήσαντο Πιλᾶτον ἀναιρεθῆναι αὐτόν…30 ὁ δὲ Θεὸς ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν· 31 ὃς ὤφθη ἐπὶ ἡμέρας πλείους τοῖς συναναβᾶσιν αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας εἰς Ἱερουσαλήμ, οἵτινές εἰσι μάρτυρες αὐτοῦ πρὸς τὸν λαόν. 32 καὶ ἡμεῖς ὑμᾶς εὐαγγελιζόμεθα τὴν πρὸς τοὺς πατέρας ἐπαγγελίαν γενομένην, ὅτι ταύτην ὁ Θεὸς ἐκπεπλήρωκε τοῖς τέκνοις αὐτῶν, ἡμῖν, ἀναστήσας Ἰησοῦν” (Πράξεις, 13:...
Η προέλευση του Χριστιανισμού
Ένα από τα μεγάλα ιστορικά προβλήματα που υπάρχουν, είναι οι απαρχές του Χριστιανισμού. Για τους πιστούς, βέβαια, δεν υπάρχει πρόβλημα. Θεωρούν ότι τα Ευαγγέλια είναι πρωτότυπα και αυθεντικά κείμενα και ότι ο γιος του Γιαχβέ ενσαρκώθηκε από παρθένα από την γενιά του Δαυίδ, έκανε ένα πρωτότυπο κήρυγμα, θαύματα κ.λπ., έφερε αρκετές καινοτομίες που ήταν πρωτάκουστες τουλάχιστον για τους Εβραίους, σταυρώθηκε, αναστήθηκε κ.λπ. κ.λπ. Για τους ερευνητές και όσους δεν αρκούνται στην υποτιθέμενη σοφία της χριστιανικής γραμματείας, όχι. Γράφει ο Φιλίστωρ (ιστορικός) Είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι τόσο ο Ιησούς των Ευαγγελίων, όσο και τα άλλα πρόσωπα που αναφέρονται σαν μαθητές του, δεν έχουν καμμία ιστορική τεκμηρίωση, παρά την μεγάλη επίδραση που υποτίθεται ότι είχαν στην εποχή τους και στον τόπο δράσης τους, και δεν άφησαν κανένα ίχνος πέρα από τα θρησκευτικά βιβλία του Χριστιανισμού. Τα πρώτα κείμενα που γνωρίζουμε σήμερα σαν χριστιανικά, είναι οι επιστολές της Καινής Διαθήκης και η Αποκάλυψη. Τα Ευαγγέλια που υποτίθεται ότι γράφτηκαν από τους ίδιους τους μαθητές του Ιησού, φαίνεται μεν να εμφανίστηκαν τον 2ο αιώνα, αλλά η πρότερη πλήρης μορφή που τα γνωρίζουμε είναι του 4ου αιώνος και μέχρι τότε ελάχιστα σπαράγματα. Το ίδιο το όνομα “χριστιανοί” πρωτο-εμφανίστηκε κι αυτό τον 2ο αιώνα. Ξέρουμε για πλήθος μεσσιών την εποχή του 1ου αιώνος και, επιπλέον, γνωρίζουμε για τον ίδιο αιώνα και τέσσερις τουλάχιστον σταυρώσεις επαναστατών μεσσιών από Ρωμαίους, όπως και αναρίθμητες σταυρώσεις άλλων που δεν ήταν μεσσίες αλλά απλοί επαναστάτες. Ο Ιησούς των Ευαγγελίων όμως και η δράση του ή η σταύρωση, τίποτα δεν αναφέρεται πουθενά, αν και τα ονόματα όλων αυτών των μεσσιών και των δράσεών τους κάτι μας θυμίζουν, αν και πολλοί ιστορικοί αναφέρονται σε αυτή την περίοδο και την περιοχή χωρίς να γνωρίζουν κάτι, αν και αναφέρονται άλλα ήσσονος σημασίας περιστατικά. Πολλοί ερευνητές βλέποντας κάποιες κοινές φράσεις και τακτικές των συνοπτικών ευαγγελίων, θεώρησαν ότι υπάρχει κάποιο πρωτευαγγέλιο το οποίο το ονόμασαν “Q” και θεώρησαν ότι ήταν το πρωθύστερο ίσως κείμενο που δεν έχει βρεθεί πουθενά. Υπάρχει όντως ένα μυστήριο, τόσο γιατί οι μοναδικές πηγές εμφανίζονται πολλές και ξαφνικά (μαζί με τα καλούμενα μη κανονικά ή και απόκρυφα), χωρίς να υπάρχει κάτι πριν από αυτά, όσο και γιατί η δομή τους είναι ξεκάθαρα προπαγανδιστική, που δείχνει έξυπνα δομημένο σενάριο και επιμέλεια, που μάλλον θα ήταν δύσκολο να γίνει από ένα ή λίγα άτομα χωρίς προετοιμασία και ιδιαίτερη επιμέλεια, δεδομένων και των αντιφάσεων που έχουν μεταξύ τους. Είναι προφανές λοιπόν, ότι υπάρχει ένας παλαιότερος μύθος που αναπαράγουν πολλοί ταυτόχρονα, αλλά ούτε οι απαρχές του μύθου φαίνονται πουθενά. Η ιδεολογία τους στηρίζεται τόσο στην ιουδαϊκή παράδοση και κυρίως σε ειδική καινοφανή ερμηνεία της, όσο και στις ιδέες των γνωστικών. Υποτίθεται ότι η νέα ερμηνεία...
Η γλωσσολογική και φιλολογική εξέταση της Φλαβιανής Μαρτυρίας
Πλήρης τίτλος: Η γλωσσολογική και φιλολογική εξέταση της Φλαβιανής Μαρτυρίας. Η διερεύνηση του Ελληνικού αποσπάσματος αναδεικνύει μια εξ ολοκλήρου πλαστογραφία (Με ευχαριστίες προς τον Dr. Paul J. Hopper για την ανασκόπηση της ανακοίνωσης αυτής). Της D.M Murdock (aka Acharya S) Μετάφραση από τα αγγλικά: Νίκος Χατζηευστρατίου Περίληψη Αιώνες διαρκεί η αντιπαράθεση πάνω στο κείμενο για τον Ιησού Χριστό στο έργο του Ιουδαίου Ιστορικού Ιώσηπου, καθώς ενδιαφέρει η γνησιότητά του (συνολικά, επί μέρους ή διόλου). Αυτή η σύντομη «μαρτυρία» προβάλλεται από Χριστιανούς απολογητές ως το «βέλτιστο αποδεικτικό» της ιστορικότητας του Ιησού, αλλά και αποτιμάται συχνά ως εξ ολοκλήρου πλαστογραφημένη. Μια πρόσφατη μελέτη από καταξιωμένο φιλόλογο ενισχύει την αποτίμηση όλου του εδαφίου ως μια παρεμβολή από Χριστιανό συντάκτη, κατά τον τέταρτο αιώνα μάλλον ή και αργότερα. Περιεχόμενα Αφηγηματική εισαγωγή Η παραξενιά του Χριστιανοί ή Χρηστιανοί Ακρωτηριασμός ή μερική παρεμβολή Υπόβαθρο ή εποικοδόμημα Τα επισόδια του Πιλάτου Ευσέβια, όχι ιστορία Η ευθύνη της Σταύρωσης Χρόνος και χρονολόγηση Ιστοριογραφία και Ευαγγέλια Η διαφορά του είδους Το πιστεύω της Νίκαιας Επίλογος Βιβλιογραφία Εισαγωγή Ένα εδάφιο των έργων του αρχαίου ιστορικού Ιώσηπου (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία 18,3,3/63) παραμένει ανά τους αιώνες ως μια από τις λιγοστές «αποδείξεις» της βιβλικής εξιστόρησης του Ιησού Χριστού. Όλη αυτήν την περίοδο, ευάριθμοι θεολόγοι, ιστορικοί και άλλοι μελετητές, έδωσαν πολλές λαβές για να εγερθούν υποψίες ότι το εν λόγω εδάφιο, συχνά αποκαλούμενο ως Φλαβιανή Μαρτυρία ΦΜ ή “TF”(Testimonium Flavianum), είναι χάλκευση ή παρεμβολή συνολικά ή τμηματικά. Οι ιστορικές αναφορές για την εξέταση της ΦΜ φθάνουν μέχρι τον 17ο αιώνα το αργότερο, αν και είναι πιθανή η αμφισβήτησή του τους προηγούμενους αιώνες, κάτι που δεν καταγράφτηκε ή χάθηκε. Μετά από εκείνη τη περίοδο, η κριτική εξέταση του χωρίου- διεκδικούμενου από τους Χριστιανούς απολογητές ως το πιο ισχυρό μη βιβλικό αποδεικτικό της ύπαρξης ενός ιστορικού Ιησού- ήταν φρενήρης, και μέχρι τον 19ο αιώνα η ΦΜ είχε απορριφθεί ως πλήρης παρεμβολή Κι όπως ο καθ. Gordon Stein αναφέρει: …η συντριπτική πλειοψηφία των μελετητών από τις αρχές του 19ου αιώνα λέγει πως αυτά τα λόγια δεν ανήκουν στον Ιώσηπο, αλλά μάλλον είναι μια μετέπειτα Χριστιανική παρέμβαση στο έργο του. Με άλλα λόγια είναι μια πλαστογραφία που απορρίπτεται από τους μελετητές. Ήταν τόσο πλατιά αποδεκτή η αξιολόγηση της Μαρτυρίας ως πλαστή στο σύνολό της που αποτέλεσε στόχο εκκλησιαστικών ομάδων οι οποίες εκπονούσαν αποδείξεις πίστεως επί ένα και πλέον αιώνα, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Από το σημείο αυτό και μετά, η ΦΜ έγινε αποδεκτή από τους συμβατικούς μελετητές ως γνήσια είτε συνολικά είτε μερικά. Η δημοφιλέστερη άποψη μεταξύ απαιτητικών μελετητών είναι αυτή την περίοδο η «θεωρία της μερικής παρέμβασης» κατά την οποία στην Μαρτυρία εισήχθη ένας αριθμός φράσεων που ηχούν...
Ιστορικότητα Σωκράτη και Ιησού: Παρερμηνείες και έωλα επιχειρήματα
Στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τη δύσκολη θέση που βρίσκονται ελλείψει στοιχείων για την ιστορικότητα του Ιησού, οι χριστιανοί απολογητές βρίσκουν συχνά “καταφύγιο” στη σύγκριση των ιστορικών τεκμηρίων μεταξύ Σωκράτη και Ιησού. Κι αυτό γιατί ο πρώτος, εκτός από μεγάλη προσωπικότητα της αρχαιότητας, επηρέασε όσο λίγοι την ιστορία της φιλοσοφίας (ακριβώς όπως ο Ιησούς την ιστορία της θρησκείας), δεν άφησε γραπτά κείμενα, είχε μαθητές και φυσικά μαρτύρησε για τις ιδέες του. Του Τάσου Καρανίκα, ερευνητή Ωστόσο η ύπαρξη του δεν αμφισβητείται από κανέναν. Γιατί άραγε; Αντίθετα με τον Ιησού έχουμε δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες που έγραψαν βιβλία για τον Σωκράτη (άλλες αρχαίες αναφορές στον Σωκράτη: http://www.attalus.org/names/s/socrates.html)- μερικές φορές ακόμα και τους τίτλους των βιβλίων- ξέρουμε δεκάδες ρήσεις και σύγχρονες παραπομπές στην διδασκαλία του, έχουμε τα έργα του Πλάτωνα1 και του Ξενοφώντα2 οι οποίοι υπήρξαν μαθητές του Σωκράτη και κατέγραψαν τον βίο και τις διδασκαλίες του. Επίσης έχουμε σύγχρονες μαρτυρίες και από «εχθρικές» πηγές, όπως οι Νεφέλες του Αριστοφάνη 3. Μάλιστα στην τελευταία περίπτωση γνωρίζουμε πώς ο Σωκράτης παρακολούθησε την πρώτη παράσταση του θεατρικού έργου! Αντίθετα, για τον Ιησού δεν έχουμε κάποια σύγχρονη μαρτυρία, δεν γνωρίζουμε καν πόσοι αυτόπτες μάρτυρες υπήρξαν (αν υπήρξαν) και δεν έχουμε κάποια σύγχρονη παραπομπή στην διδασκαλία και το έργο του. Γιατί λοιπόν η ιστορική ύπαρξη του Σωκράτη είναι καλύτερα τεκμηριωμένη από αυτήν του Ιησού; Συχνά ακούγεται το επιχείρημα πως οι συγγραφείς της εποχής δεν είχαν ενδιαφέρον για τα γεγονότα της Ιουδαίας του 1ου αιώνα. Αυτό είναι ανακριβέστατο. Ο Νικόλαος της Δαμασκού(64π.α.χ.χ (πριν την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης)-10 μ.Χ; (μετά την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης)) ήταν ο ιστορικός της αυλής του Ηρώδη του Μεγάλου, αλλά δεν φαίνεται να επιβεβαιώνει πουθενά τα περίφημα γεγονότα της γέννησης του Ιησού, όπως η τρομακτική σφαγή των νηπίων. Ο Ιούστος της Τιβερίας ήταν ο γραμματέας του Βασιλιά Αγρίππα (του ίδιου Αγρίππα που εμφανίζεται στις Πράξεις 25-26) και στρατιωτικός διοικητής στον εβραϊκό πόλεμο του 66-70 μ.α.χ.χ, ο οποίος κατέγραψε όχι μόνο την ιστορία του πολέμου, αλλά και τα γεγονότα που προηγήθηκαν. Και οι δύο συγγραφείς υπήρξαν πρωτογενείς πηγές για τον Ιώσηπο4, αλλά ξέρουμε πως πουθενά δεν αναφέρουν κάτι σχετικό με τον Ιησού. Μάλιστα, στην περίπτωση του Ιούστου, έχουμε και την μαρτυρία του χριστιανού πατριάρχη Φωτίου, ο οποίος είχε μείνει έκπληκτος από την μη αναφορά στον Ιησού (Μυριόβιβλος 33). Υπάρχουν αρκετοί άλλοι συγγραφείς της περιόδου που θα μπορούσαν να αναφέρουν κάτι για τον Ιησού. ‘Ενας εξ’αυτών ήταν ο περίφημος Φίλωνας της Αλεξάνδρειας (20π.α.χ.χ – 50 μ.α.χ.χ), σεβαστός Εβραίος διανοούμενος της εποχής και τακτικός προσκυνητής στην Ιερουσαλήμ. Ο Φίλωνας έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τα γεγονότα της Ιουδαίας της εποχής, σχολίασε αρκετές εβραϊκές σέκτες, όπως και τα έργα των Ηρωδών και του Ποντίου Πιλάτου5. Αλλά ακόμα...
