Ετοιμάζεται το πρώτο ελληνικό Μυθικιστικό ντοκιμαντέρ!
Κάντε κλικ στην εικόνα Η είδηση παρουσιάζει αναμφίβολα τεράστιο ενδιαφέρον. Το πρώτο ελληνικό ντοκιμαντέρ με καθαρά Μυθικιστικές κατευθύνσεις έχει ήδη ξεκινήσει να ετοιμάζεται. Δημιουργός του ο δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου “Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού“, Μηνάς Παπαγεωργίου, που θα έχει την υποστήριξη του Αντώνη Σκαραμαγκά στην κάμερα και στο μοντάζ. Ο πλήρης τίτλος της νέας κινηματογραφικής αυτής προσπάθειας είναι “Άδωνις και Ιησούς: Όψεις του Μυθικισμού στην Ελλάδα“. Όπως γίνεται κατανοητό το σενάριο θα εστιάζει στις ομοιότητες που παρουσιάζει η αρχαία εορτή προς τιμήν του θεού Αδώνιδος (η οποία μάλιστα αναβιώνει τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα) με τα σύγχρονα τελέσματα της Μεγάλης Εβδομάδας. Εντελώς ενδεικτικά, ορισμένες από τις πτυχές του θέματος που θα εξεταστούν αφορούν στην προέλευση του εθίμου του επιταφίου, στις σχέσεις των εορτών του Αδώνιδος και της ανάστασης του Ιησού με τον ερχομό της Άνοιξης, στα σύγχρονα επιβιώματα των παραδόσεων αυτών κ.α. Οι φίλοι επισκέπτες που δεν έχουν κάποια εικόνα για το πολύ ενδιαφέρον αυτό ζήτημα, μπορούν να πάρουν μία γεύση από το σχετικό άρθρο του πολιτισμολόγου Ιωάννη Μπουσίου που φιλοξενείται στην ιστοσελίδα μας. Τα πλάνα για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ θα τραβηχτούν στην Αθήνα, καθώς επίσης και στο ακριτικό νησί της Καρπάθου, μέσα στον Απρίλιο, ενώ στο φιλμ θα συμμετέχουν με συνεντεύξεις τους τουλάχιστον 4 ακαδημαϊκοί και εξειδικευμένοι ερευνητές που θα κληθούν να καλύψουν διαφορετικές πτυχές του θέματος. Στο Facebook έχει ήδη δημιουργηθεί ειδική σελίδα μέσω της οποίας οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν τη δυνατότητα να ενημερώνονται για την εξέλιξη των γυρισμάτων, να βλέπουν φωτογραφίες, backstage βίντεο και να ανταλάσσουν πληροφορίες. Ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο πρωτότυπο αυτό...
Brodie’s Mythicist Case: The Facts (by Neil Godfrey)
Thomas Brodie argues that the Gospel accounts of Jesus, both his deeds and teachings, are like other literature of the era insofar as they are creative re-writings of earlier literary sources. The best known example of such creative imitation in the classical world is Virgil’s use of Homer’s epics to create the Aeneid. What is less well known is how pervasive this sort of literary imitation (and creative emulation) was in the Hellenistic and Roman worlds. Many scholars have pinpointed isolated passage in the Gospels that appear to be derived from other literature (e.g. Jesus raising the daughter of Jairus is very like similar miracles by Elijah and Elisha) but Brodie goes well beyond these arguments and into a quite different dimension of literary analysis, as I will explain below. He also argues that the hypothesis that the Gospels are derived from oral traditions is flawed for many reasons. No-one who has read Thomas Brodie’s Beyond the Quest for the Historical Jesus: Memoir of a Discovery can can ever legitimately accuse Brodie of resorting to “extreme parallelomania” in order to argue his case. Indeed, scholars as reputable as Charles H. Talbert and Wilfrid Cantrell Smith found Brodie’s thesis to be worthy of wider serious consideration. Anyone who dismisses his arguments as even at times stooping to superficial dot-point comparisons of prepositions was never paying attention to what they claim they read. (I have suppressed the name of the prime culprit in order to protect the guilty.) In Chapter 7 of Beyond the Quest Brodie gives a 26 page detailed explanation of what is involved in identifying the source of Luke 9:57-62 in 1 Kings 19. Six of those 26 pages set out in small font the relevant Greek texts and translations side by side. This is the sort of detail that Brodie explains he did not have space to include in his 2004 tome (680+ pages) identifying the sources of New Testament writings, The Birthing of the New Testament. But of those 680+ pages Brodie only gave a 6 page explanation of how those six verses are derived from 1 Kings 19. In Beyond the Quest we are treated to the full course banquet. Getting Inside What Is Happening Studies of how ancient writers adapted or transformed older texts, especially of how the New Testament used the Old Testament, are now becoming commonplace, but it is useful to look at an example closely because the transforming process can seem strange. (Beyond, p. 51) Is Brodie suggesting that a simplistic spotting of supposedly parallel words (even prepositions) is becoming commonplace in the academy? If so, what can he possibly mean by a “transforming process”? What is it about supposed ancient literary...
Ο Παύλος και ο ιστορικός Ιησούς
Επειδή και Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, ημείς δε κηρύσομεν Χριστον εσταυρομένον , Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον Ελλησι δε μωρίαν Α’ προς Κορινθίους Επιστολή Παύλου. Κεφ Α΄ Στίχοι 22-23 Η απόδειξη ότι ο Ιησούς από την Ναζαρέτ είναι μυθική και όχι ιστορική προσωπικότητα βρίσκεται στα γραπτά του αποστόλου Παύλου. Ποιος ήταν τελικά ο Παύλος; Πως είχε αντιληφθεί τον «Ιησού Χριστό»; Τι εννοούσε με τα λόγια του στην προς Κορινθίους; Ο σκοπός μου στο παρόν πόνημα είναι να καταδείξω ότι το παραπάνω εδάφιο αντιπροσωπεύει την εικόνα του Παύλου για τον Ιησού Χριστό. Θα αποδείξω παρακάτω ότι ο Παύλος, ούτε κατά διάνοια, γνώρισε άνθρωπο με όνομα Ιησούς Χριστός. Αυτό συμπεραίνεται από μια προσεκτική ανάγνωση της προς Γαλάτας επιστολής του. Πριν ασχοληθούμε όμως μ’ αυτό χρειαζόμαστε να έχουμε μια σύνοψη της ζωής του Παύλου και των επιστολών του. Του Gary Courtney (μετάφραση στα ελληνικά, Νίκος Χατζηευστρατίου) Γνωρίζουμε ότι ο Παύλος αναγνωρίσθηκε ως απόστολος, όπως αυτό επιβεβαιώνεται από μετέπειτα συγγραφείς όπως ο Κλήμης. Ένας απόστολός είναι (υποθετικά) ένας αγγελιοφόρος σταλμένος από τον Θεό. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον μαθητή- που σημαίνει σπουδαστής- και υπονοεί μια προσωπική σχέση με τον δάσκαλο. Ο Παύλος είναι ο συγγραφέας των πρωιμότερων κειμένων που επιβίωσαν στον Χριστιανισμό και είναι ο μόνος απόστολος από τον οποίο έχουμε κείμενα όλων των βαθμών γνησιότητας. Είναι γενικώς αποδεκτό ότι ο Παύλος είναι ο κύριος συγγραφέας των Προς Ρωμαίους, 1η και 2η προς Κορινθίους,1η προς Θεσσαλονικείς, Γαλάτες, Φιλιππησίους, Κολασσαείς, Φιλήμονα, και ότι δεν συνέγραψε τις άλλες επιστολές που αποδίδονται σ’ αυτόν-Εφεσίους, 2η Θεσσαλονικείς, 1η και 2η Τιμόθεο, Τίτο και Εβραίους- παρότι και αυτές οι επιστολές περιέχουν πολλές από τις ιδέες του με ποικίλες τροποποιήσεις και προσθήκες. Η σιγή του Παύλου και οι ισχυρισμοί των ιστορικιστών Αυτό που κάνει σημαντικές της Παύλειες επιστολές είναι ότι γράφτηκαν μεταξύ του 40 και 60 μ.α.χ.χ, αρκετό χρόνο πριν τις συναντήσεις του Παύλου με αποστόλους στα Ιεροσόλυμα (όπως θα δούμε παρακάτω) και πολύ πριν γραφούν τα κανονικά ευαγγέλια. Είναι εκπληκτικό ότι τα κείμενα αυτά φανερώνουν ότι ο Παύλος δεν είχε ούτε γνώριζε ούτε νοιάζονταν για την προ-σταύρωσης ζωή του Χριστού. Στην πραγματικότητα, δεν χρησιμοποιεί καν την λέξη «σταύρωση»- στην ιστορική ή κυριολεκτική έννοια της λέξης- αλλά χρησιμοποιεί μάλλον επιθετικούς τύπους όπως «εσταυρωμένος Χριστός» ή «ο Χριστός ο οποίος σταυρώθηκε» (κατά την διακήρυξή του «ημείς δε κηρύσομεν Χριστον εσταυρομένον»). Ποτέ δεν χρησιμοποιεί την λέξη «μαθητής» για παράδειγμα. Δεν αναφέρει τον τοκετό της παρθένου, τον Ιωσήφ ή την Μαρία. Φαίνεται να έχει άγνοια για το πότε ή ακόμη το που ο Ιησούς θα μπορούσε να είχε ζήσει ή να είχε πεθάνει. Δεν λέει τίποτε για την Ναζαρέτ ή την Βηθλεέμ. Δεν αναφέρει κανένα από τα υποτιθέμενα θαύματα του Ιησού ούτε αναφέρεται σε μια έστω...
Έλληνας καθηγητής Θεολογίας: Δεν υπάρχουν μαρτυρίες για τον Ιησού από τους ιστορικούς της εποχής του
Θυμάστε τις δηλώσεις του κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Μάριου Μπέγζου, που υποστήριξε το 2010 ότι η ιστορικότητα του Ιησού χλομιάζει; Η εγχώρια θεολογική ακαδημαϊκή κοινότητα “ξαναχτύπησε” αυτή τη φορά με έναν αρκετά πιο αναπάντεχο τρόπο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στις 14 Φεβρουαρίου του 2014 η… γνωστή για τις “προφητολογικές” της ανησυχίες εφημερίδα “Ελεύθερη Ώρα”, κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο τη φράση “Καταγγελία σοκ για τα όσα είπε καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ στο ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Ασήμαντος ραββίνος ο Χριστός”. Η είδηση αναφερόταν στα όσα είπε ο καθηγητής της Παλαιάς Διαθήκης στο τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ, κ. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, στην εκπομπή της δημοσιογράφου Κατερίνας Χουζούρη λίγες ημέρες πριν. Σήμερα 12 Μαρτίου το τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ εξέδωσε σχετική ανακοίνωση μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του. Την παραθέτουμε αυτούσια (ορισμένες φράσεις έχουν τονιστεί με δική μας πρωτοβουλία) και στη συνέχεια ακολουθούν τα σχόλιά μας: Με αφορμή πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας “ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ” της 14/2/2014, το οποίο φέρει τον πηχυαίο τίτλο “ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ ΡΑΒΒΙΝΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ” και στο πλαίσιο του οποίου γίνεται αναφορά στο πρόσωπο του Καθηγητή της Παλαιάς Διαθήκης του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ. Κ. Μιλτιάδη Κωνσταντίνου, ανακοινώνονται τα εξής: Την Παρασκευή 27/1 στη διάρκεια συνέντευξης με θέμα «Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην» στο ραδιόφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδος, η δημοσιογράφος κ. Αικατερίνη Χουζούρη υπέβαλε στον κ. Κωνσταντίνου την ερώτηση, αν υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Στην απάντησή του ο κ. Κωνσταντίνου τόνισε ότι η σημαντικότερη μαρτυρία προέρχεται εκ του αποτελέσματος, διότι το κήρυγμα του Ιησού διαδόθηκε και άλλαξε τη ροή της Ιστορίας. Κατά τα άλλα, δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν άλλες μαρτυρίες, διότι ο Ιησούς για τους ιστορικούς της εποχής ήταν ένας ασήμαντος ραββίνος σε μια ασήμαντη επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η εξέλιξη όμως απέδειξε ότι ήταν Υιός του Θεού του ζώντος. Δεδομένου ότι από την εν λόγω προφορική συνέντευξη, η οποία έχει καταγραφεί, όπως προβλέπεται, από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος, και αποτελεί αδιάσειστη απόδειξη περί των όσων πράγματι ελέχθησαν στο πλαίσιο της ως άνω εκπομπής, έχουν απομονωθεί ορισμένες φράσεις, με έκδηλο και αποκλειστικό σκοπό την αλλοίωση του νοήματος των όσων ανέφερε ο κ. Κωνσταντίνου, και κατ’ επέκταση τη συκοφαντική δυσφήμισή του, η οποία επιτείνεται και από τον τρόπο της συνολικής παρουσίασης του συγκεκριμένου θέματος καθώς και από τις λοιπές ψευδείς αναφορές που γίνονται στο πλαίσιο του δημοσεύματος αυτού, έχει ήδη ξεκινήσει η διαδικασία για την άσκηση αγωγής από δικηγορικό γραφείο των Αθηνών σε βάρος της εφημερίδας “ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ” και των υπευθύνων για τη δημοσίευση του εν λόγω δημοσιεύματος. Το σχόλιό μας Όντως, το πρωτοσέλιδο της Ε.Ω δεν είχε καμία απολύτως επαφή με την πραγματικότητα...
Η συνωμοσία της σιωπής για την ιστορικότητα του Ιησού
Φανταστείτε πως είστε ένας φοιτητής του Ιστορικού που πρέπει να κάνει μια εργασία για τη ζωή του Γεωργίου Ουάσινγκτον, του πρώτου προέδρου των ΗΠΑ και ενός από τους πιο σημαντικούς πατέρες του αμερικανικού έθνους. Εκ πρώτης όψεως η εργασία φαίνεται πολύ εύκολη. Υπάρχουν ένα κάρο εγκυκλοπαίδειες και βιβλία με βιογραφικά στοιχεία για τον Ουάσινγκτον γραμμένα από σοβαρούς ακαδημαϊκούς. Οποιοσδήποτε από αυτούς θα αρκούσε για να γραφεί μια αρκετά λεπτομερής εργασία. Επειδή όμως είστε πολύ επιμελείς, αυτό δε σας αρκεί. Για να αποκτήσετε ιδιαίτερα λεπτομερή εικόνα θέλετε να αγνοήσετε τις σύγχρονες πηγές, που γράφτηκαν αιώνες μετά τα γεγονότα, και να χρησιμοποιήσετε απ’ευθείας τις πρωτογενείς πηγές. Θέλετε να βασίσετε την εργασία σας σε στοιχεία από πρώτο χέρι: γράμματα που έγραψε ο ίδιος ο Ουάσινγκτον, βιογραφίες που έγραψαν άνθρωποι που τον γνώριζαν προσωπικά και ιστορίες για τα λόγια και τα έργα του που γράφτηκαν όσο ακόμα ζούσε. Του Adam Lee / μετάφραση στα ελληνικά από τον Evan T. του onthewaytoithaca.wordpress.com Χτενίζοντας τα αρχεία όμως, ανακαλύπτετε κάτι παράδοξο· δεν μπορείτε να εντοπίσετε καθόλου πρωτογενείς πηγές. Αν και ο Ουάσινγκτον υποτίθεται πως έκανε πολλά θαυμαστά πράματα -διοίκησε τον Ηπειρωτικό Στρατό, απελευθέρωσε τις αμερικανικές αποικίες από τη Βρετανία, προήδρευσε της εθνοσυνέλευσης που έγραψε το Σύνταγμα των ΗΠΑ, έγινε ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ- αλλά για κάποιο λόγο δεν υπάρχουν καθόλου αρχεία γραμμένα από άτομα που έζησαν τα γεγονότα ή απλά από άτομα που ζούσανε εκείνη την περίοδο. Οι ιστορικοί που ζούσαν την περίοδο του Ουάσινγκτον καθώς και αυτοί που έζησαν αμέσως μετά δεν τον αναφέρουν καθόλου. Οι πρώτες αναφορές δεν εμφανίζονται παρά σε αναξιόπιστα και κατακερματισμένα αρχεία που γράφτηκαν δεκαετίες μετά το θάνατό του. Με τον καιρό οι αναφορές γίνονται περισσότερες μέχρι που έναν αιώνα αργότερα ένα σωρό ιστορικοί που δεν τον γνώρισαν, ούτε τον είδαν ποτέ όλοι μαρτυρούν την ύπαρξή του και τα έργα του. Αυτά τα γραπτά είναι που έφτασαν μέχρι τις μέρες μας και δημιούργησαν την αφθονία στοιχείων που έχουμε σήμερα· όχι οι πρωτογενείς πηγές. Δε θα αρχίζατε να υποπτεύεστε πως κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει; Σύμφωνα με τα ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, η φήμη του Ιησού έφτασε στα πέρατα της οικουμένης όσο ζούσε. Ήταν γνωστός στο Ισραήλ αλλά και εκτός αυτού (Μτ 4,25), ήταν γνωστός όχι μόνο ως διδάσκαλος και σοφός, αλλά και ως προφήτης και θαυματοποιός (Μτ 14,5. Λκ 5,15. Ιω 6,2). Μεγάλα πλήθη τον ακολουθούσαν όπου πήγαινε (Λκ 12,1), μετέστρεψε αρκετούς Εβραίους ώστε να οργίσει τους Φαρισαίους (Ιω 12,11), τράβηξε την προσοχή πολλών Εβραίων και Ρωμαίων ηγετών (Μτ 14,1. Λκ 19,47). Και όταν σταυρώθηκε έγιναν πολλά σημεία σε μεγάλη κλίμακα: ένας μεγάλος σεισμός (Μτ 27,51) παγκόσμια τρίωρη συσκότιση (Λκ 23,44) και τα σώματα των αγίων αναστήθηκαν από τους τάφους τους...
