Θυμάστε τις δηλώσεις του κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Μάριου Μπέγζου, που υποστήριξε το 2010 ότι η ιστορικότητα του Ιησού χλομιάζει; Η εγχώρια θεολογική ακαδημαϊκή κοινότητα “ξαναχτύπησε” αυτή τη φορά με έναν αρκετά πιο αναπάντεχο τρόπο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Στις 14 Φεβρουαρίου του 2014 η… γνωστή για τις “προφητολογικές” της ανησυχίες εφημερίδα “Ελεύθερη Ώρα”, κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο τη φράση “Καταγγελία σοκ για τα όσα είπε καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ στο ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Ασήμαντος ραββίνος ο Χριστός”. Η είδηση αναφερόταν στα όσα είπε ο καθηγητής της Παλαιάς Διαθήκης στο τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ, κ. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, στην εκπομπή της δημοσιογράφου Κατερίνας Χουζούρη λίγες ημέρες πριν.
Σήμερα 12 Μαρτίου το τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ εξέδωσε σχετική ανακοίνωση μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του. Την παραθέτουμε αυτούσια (ορισμένες φράσεις έχουν τονιστεί με δική μας πρωτοβουλία) και στη συνέχεια ακολουθούν τα σχόλιά μας:
Με αφορμή πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας “ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ” της 14/2/2014, το οποίο φέρει τον πηχυαίο τίτλο “ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ ΡΑΒΒΙΝΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ” και στο πλαίσιο του οποίου γίνεται αναφορά στο πρόσωπο του Καθηγητή της Παλαιάς Διαθήκης του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ. Κ. Μιλτιάδη Κωνσταντίνου, ανακοινώνονται τα εξής:
Την Παρασκευή 27/1 στη διάρκεια συνέντευξης με θέμα «Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην» στο ραδιόφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδος, η δημοσιογράφος κ. Αικατερίνη Χουζούρη υπέβαλε στον κ. Κωνσταντίνου την ερώτηση, αν υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Στην απάντησή του ο κ. Κωνσταντίνου τόνισε ότι η σημαντικότερη μαρτυρία προέρχεται εκ του αποτελέσματος, διότι το κήρυγμα του Ιησού διαδόθηκε και άλλαξε τη ροή της Ιστορίας. Κατά τα άλλα, δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν άλλες μαρτυρίες, διότι ο Ιησούς για τους ιστορικούς της εποχής ήταν ένας ασήμαντος ραββίνος σε μια ασήμαντη επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η εξέλιξη όμως απέδειξε ότι ήταν Υιός του Θεού του ζώντος.
Δεδομένου ότι από την εν λόγω προφορική συνέντευξη, η οποία έχει καταγραφεί, όπως προβλέπεται, από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος, και αποτελεί αδιάσειστη απόδειξη περί των όσων πράγματι ελέχθησαν στο πλαίσιο της ως άνω εκπομπής, έχουν απομονωθεί ορισμένες φράσεις, με έκδηλο και αποκλειστικό σκοπό την αλλοίωση του νοήματος των όσων ανέφερε ο κ. Κωνσταντίνου, και κατ’ επέκταση τη συκοφαντική δυσφήμισή του, η οποία επιτείνεται και από τον τρόπο της συνολικής παρουσίασης του συγκεκριμένου θέματος καθώς και από τις λοιπές ψευδείς αναφορές που γίνονται στο πλαίσιο του δημοσεύματος αυτού, έχει ήδη ξεκινήσει η διαδικασία για την άσκηση αγωγής από δικηγορικό γραφείο των Αθηνών σε βάρος της εφημερίδας “ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ” και των υπευθύνων για τη δημοσίευση του εν λόγω δημοσιεύματος.
Το σχόλιό μας
Όντως, το πρωτοσέλιδο της Ε.Ω δεν είχε καμία απολύτως επαφή με την πραγματικότητα (όπως και τόσα άλλα άλλωστε). Ο κ. Κωνσταντίνου ουδέποτε δήλωσε πως ο Ιησούς ήταν ένας ασημαντος ραββίνος. Παρ’ όλα αυτά δεν έγινε η παραμικρή αναφορά για τα όσα είπε ο Ελληνας πανεπιστημιακός αναφορικά με την προβληματική γύρω από την ιστορικότητα του Ιησού!
Τι συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς διαβάζοντας την παραπάνω ανακοίνωση;
Α) Ότι το σημαντικότερο στοιχείο για την ιστορική ύπαρξη του Ιησού προέρχεται “εκ του αποτελέσματος”, από το γεγονός δηλαδή ότι ο χριστιανισμός εξαπλώθηκε στον τότε γνωστό κόσμο και άλλαξε τον θρησκευτικό χάρτη!
Β) Ότι δεν υπάρχουν μαρτυρίες για την ιστορική ύπαρξη του Ιησού κατά τον πρώτο μεταχριστιανικό αιώνα. Η δικαιολόγηση της εν λόγω θέσης από τον κ. Κωνσταντίνου δεν μας αφορά εδώ (αν και σηκώνει μεγάλη συζήτηση). Στεκόμαστε όμως στο γεγονός ότι με αυτόν τον τρόπο καταρρίπτονται τα όσα υποστηρίζουν οι χριστιανοί απολογητές, που χρησιμοποιούν συνήθως τα πλαστά, παραποιημένα και εμβόλιμα χωρία από τα κείμενα του Ιώσηπου και άλλων, μεταγενέστερων συνήθως ιστορικών, για να κάνουν λόγο για “εξωχριστιανικές μαρτυρίες του πρώτου αιώνα για τον Ιησού”.
Γ) Διαχωρίζεται με περισσότερο εύσχημο -σε σχέση με την περίπτωση Μπέγζου- τρόπο, ο Ιησούς της πίστης από τον Ιησού της Ιστορίας.
Αναρωτιόμαστε πόσοι ακόμα Έλληνες ακαδημαϊκοί εκφράζουν παρόμοιες Μυθικιστικές θέσεις. Γεγονός είναι ότι αξίζουν πολλά μπράβο τόσο στον κ. Κωνσταντίνου, όσο και στον κ. Μπέγζο, που είχαν το θάρρος και το σθένος να εκφράσουν ανοιχτά τις απόψεις τους για το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού.
April 25, 2014
απο Εβραιους δεν περιμεναμε κατι καλυτερο…
Τη μια (πριν το Πασχα) ”ανακαλυπτουν” τα οστα του Χριστου (αρα, ακυρη η Πιστη των Χριστιανων)- ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΦΥΛΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛ-ΑΒΙΒ, ΣΤΟ …ΜΟΥΣΕΙΟ ΡΟΚΦΕΛΛΕΡ!!!
Απο την αλλη, τα Χριστουγεννα, ο Χριστος, δεν υπηρχε ιστορικα…
Το αλλο Πάσχα, καποιος ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ πεταγεται παλι ,και ω! Ο Ιησους ηταν παντρεμενος με τη Μαγδαληνη!!!
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΑΠΟ ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΗΓΕΣ,ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ,ΑΠΟ ΔΙΩΚΤΕΣ (ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ, ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΤΩΡΙΝΟΥΣ) ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ:
Ποιές άλλες μαρτυρίες ιστορικών και μάλιστα ειδωλολατρών υπάρχουν εκτός της Αγίας Γραφής που να μιλούν για τον Ιησού της Ναζαρέτ;
Αρκετά παραμύθια έχουμε ακούσει περί της δήθεν μη υπαρκτής προσωπικότητας του Ιησού Χριστού. Πολλά ιστορικά πρόσωπα έχουν πολύ λιγότερες πηγές (π.χ. Μ. Αλέξανδρος, Σωκράτης κ.α.) και όμως είναι εκτός αμφισβήτησης!
ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ; (Συνοπτικά)
– Ο Κορνήλιος Τάκιτος Ρωμαίος ιστορικός που έζησε στη διάρκεια του τελευταίου μέρους του πρώτου αιώνα μ.Χ.
– Ο Σουετώνιος, σύγχρονος του ιστορικού Τάκιτου, σπουδαίος Ρωμαίος ιστορικός.
– Ο Πλίνιος είναι σύγχρονος των δύο προηγούμενων ιστορικών.
– Ο Ιώσηπος ο Εβραίος.
– Ταλμούδ, το ιερό βιβλίο των Εβραίων.
– Αρχαιολογικά ευρήματα.
– Η εύρεση του Τιμίου Σταυρού.
– Η Συριακή Ιστορία.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΑΥΤΕΣ
Πλήθος απόψεων υπάρχουν, όσες και τα βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει για το πρόσωπο του Ιησού απ’ τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα. Ο αριθμός των βιβλίων που έχουν γραφτεί για τον Χριστό υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 2000. Όμως οι αμφιβολίες για την ιστορική ύπαρξη του Ιησού εμφανίστηκαν από τους διανοητές μετά τον 17 αι. μ.Χ.! Τυχαίο; Αν πράγματι ο Ιησούς δεν υπήρχε σαν ιστορική προσωπικότητα, τότε τι συνέβηκε και το θυμήθηκαν μερικοί μετά από 17 αιώνες; Είναι βέβαιο ότι σκόπιμα κάποιοι αμφισβήτησαν την ύπαρξη του ιστορικού Ιησού για να πλανήσουν τους αδαείς.
1) Πρώτη πηγή: Κορνήλιος Τάκιτος.
Ιστορικός που έζησε στη διάρκεια του τελευταίου μέρους του πρώτου αιώνα μ.Χ. Ο ιστορικός αυτός έγραψε : «Ο Κρίστους (όπως είναι στα Λατινικά ο «Χριστός», από τον οποίο προήλθε το όνομα χριστιανός), υπέστη την εσχάτη των ποινών στη διάρκεια της βασιλείας του Τιβέριου από έναν από τους επιτρόπους μας, τον Πόντιο Πιλάτο». -The Complete Works of Tacitus (New York, 1942), «The Annales», Βιβλίο 15, παρ. 44. Επιπρόσθετα αναφέρει τις ιδιαίτερες τιμωρίες που υπέβαλλε ο Νέρων τους «Χριστιανούς», οι οποίοι όπως προσθέτει ήταν πολυάριθμοι. Από τη μαρτυρία του Τάκιτου μπορεί κανείς να διακρίνει τα εξής βασικά στοιχεία:
α) Δίνεται συγκεκριμένος χρόνος και τόπος δράσεως «επί Τιβερίου βασιλέως και διοικητού της Ιουδαίας Ποντίου Πιλάτου». β) Πιστοποιείται η ύπαρξη του Ιησού Χριστού και μιλά για το θάνατό του ως «κακοποιού» από τον Πιλάτο. γ) Μιλά για τον Ιησού με απλότητα χωρίς να φαίνεται ότι αμφισβητεί την ύπαρξή Του. Ο Τάκιτος είναι τελείως αντίθετος στο Χριστιανισμό. Δεν αμφισβητεί ούτε ότι υπήρξε ο Χριστός, ούτε ότι ο χριστιανισμός εξαπλώθηκε παρά τους διωγμούς. Αν ο ιστορικός είχε τη παραμικρή αμφιβολία για την ύπαρξη Του θα το έγραφε στο έργο; Ασφαλώς, με κάποιο τρόπο θα σημείωνε αυτή του την αμφιβολία… Δεν αμφιβάλλει λοιπόν καθόλου για την ύπαρξη του Χριστού.
2) Δεύτερη πηγή: Σουετώνιος, σύγχρονος του Τάκιτου, σπουδαίος Ρωμαίος ιστορικός.
Στο έργο του, καταγράφει τον βίο του αυτοκράτορα Κλαύδιου, μιλάει για την έξωση των Ιουδαίων από τη Ρώμη το 53 μ.Χ. με την αιτιολογία πως “με την υποκίνηση του Χριστού προκαλούσαν φασαρίες”. Η μαρτυρία του Σουετώνιου για το διάταγμα του Κλαυδίου διασταυρώνεται με τις «Πράξεις των Αποστόλων» όπου αναφέρεται ότι ο απόστολος Παύλος ερχόμενος στην Κόρινθο συνάντησε τους Ιουδαίους Ακύλα και Πρίσκιλλα οι οποίοι ζούσαν στη Ρώμη και είχαν εκδιωχθεί από κει «δια το διατεταχέναι Κλαύδιον χωρίζεσθαι πάντας τους Ιουδαίους από της Ρώμης» (Πραξ. ιή,2). Δηλ. “είχε διατάξει ο Κλαύδιος να απομακρυνθούν οι Ιουδαίοι από την Ρώμη”. Οι χριστιανοί ήταν ήδη γνωστοί στη Ρώμη επί Νέρωνα αλλά και η νέα πίστη (δεισιδαιμονία κατά τον Σουετώνιο). Επίσης αναφέρεται και αυτός στις ειδικές τιμωρίες που υπέβαλλε ο Νέρων στους χριστιανούς της εποχής. Αν λοιπόν δεν υπήρχε ο Χριστός σαν πρόσωπο, τότε ποιος ήταν αυτός ο Χριστός που “υποκινούσε φασαρίες”;
3) Τρίτη πηγή: Ο Πλίνιος είναι σύγχρονος των δύο προηγούμενων ιστορικών.
Τα λεγόμενά του έχουν μεγάλη αξία και η μαρτυρία του ανάγεται στο 111 μ.Χ πολύ κοντά δηλαδή στην εποχή που έζησε ο Χριστός. Ο αυτοκράτορας Τραϊανός έστειλε τον Πλίνιο στη Βιθυνία της Μικράς Ασίας ως legatus Caesaris. Έγραψε λοιπόν σε επιστολή του προς τον Τραϊανό: «Το μίασμα της δεισιδαιμονίας των Χριστιανών εκτείνεται όχι μόνο στις πόλεις αλλά και στους αγρούς και στα χωριά». Επιπρόσθετα αναφέρει (Επιστολή Χ,96): «Οι Χριστιανοί συνηθίζουν να συνέρχονται μια τακτή ημέρα πριν την ανατολή του ήλιου, και να αναπέμπουν ύμνους στον Χριστό, σαν να μιλούν σε Θεό». Η τακτή αυτή ημέρα ήταν και είναι η Κυριακή. Στη συνέχεια ανέκρινε προσωπικά πολλούς Χριστιανούς και συγκέντρωσε πολλές πληροφορίες για τη ζωή και την πίστη τους. Ο ίδιος ήθελε να προστατέψει την ειδωλολατρική θρησκεία και γι’ αυτό επικοινώνησε με τον αυτοκράτορα, προκειμένου να εμποδίσουν εξάπλωση της νέας θρησκείας. Ο Πλίνιος έχει υποψίες ότι πρόκειται για έναν μύθο; Δεν φαίνεται ούτε καν να έχει την υποψία ότι ο Χριστός είναι μυθικό πρόσωπο. Αν είχε την παραμικρή υποψία σίγουρα θα υποστήριζε πως οι χριστιανοί πιστεύουν σε έναν μύθο. Ο Πλίνιος κάνει λόγο για ”τον Χριστό” και όχι για ”κάποιο Χριστό”. Ενοχλείται γιατί τον υμνούν ”σαν Θεό”.
4) Τέταρτη πηγή: Ιώσηπος, ο Εβραίος.
Γεννήθηκε το 37 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ. Φαρισαίος ο ίδιος, είχε στενό σύνδεσμο με τις οικογένειες των αρχιερέων Άννα και Καϊάφα (αυτό δείχνει ότι σε καμιά περίπτωση δεν ήταν διατεθειμένος να κινηθεί ευνοϊκά υπέρ του Χριστού). Στο έργο του ”Ιουδαϊκή αρχαιολογία” που έγραψε στα Ελληνικά, αναφέρονται τα εξής: «Ο αρχιερέας Άνανος καθίζει συνέδριο κριτών και παραγαγών εις αυτόν τον αδελφόν Ιησού τον λεγόμενον Χριστόν (Ιάκωβος το όνομα αυτού) και τινας εταίρους, ως παρανομησάντων κατηγορίαν ποιησάμενος παρέδωσε λευθησομένους (για να λιθοβοληθούν)». Σε ένα άλλο σημείο στην Ιουδαϊκή αρχαιολογία και συγκεκριμένα στο ΧVIII 3,3 γράφει:
«Γίγνεται δε κατά τούτον τον χρόνον Ιησούς, σοφός ανήρ, ει γε άνδρα αυτόν λέγειν χρη. Ην γαρ παραδόξων έργων ποιητής, διδάσκαλος ανθρώπων των ηδονή ταληθή δεχομένων. Και πολλούς δε και του Ελληνικού επηγάγετο, ο Χριστός ούτος ήν και αυτόν ενδείξει των πρώτων ανδρών, παρ’ ημίν, σταυρώ επιτετιμηκότος Πιλάτου, ουκ επαύσαντο οι το πρώτον αυτόν αγαπήσαντες, εφάνη γαρ αυτοίς τρίτην έχων ημέραν πάλιν ζων των θείων προφητών ταύτα τε και άλλα μύρια θαυμάσια περί αυτού ειρηκότων.»
Σύμφωνα με το παραπάνω απόσπασμα, ο Ιώσηπος μαρτυρεί ότι την εποχή της ηγεμονίας του Πιλάτου εμφανίστηκε ο Ιησούς που ήταν άνδρας σοφός αν μπορεί να τον πει κανείς άνθρωπο!! Και γιατί λέει κάτι τέτοιο; διότι ο «άνθρωπος» αυτός, όπως υποστηρίζει ο ιστορικός έκανε παράδοξα έργα, δίδασκε στους ανθρώπους την αλήθεια και προσείλκυσε πολλούς Ιουδαίους και εθνικούς. Ακόμη μας πληροφορεί για τον τρόπο θανάτωσης του Ιησού, στον σταυρό. Τέλος, μας μαρτυρεί την ανάσταση του Κυρίου 3 μέρες μετά τη ταφή του. Πρόκειται για τη σημαντικότερη μαρτυρία ιστορικού, ο οποίος δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ήταν Εβραίος και επομένως δεν είχε κανένα λόγο να υποστηρίξει την ιστορικότητα του Ιησού το αντίθετο μάλιστα. Αλήθεια, γιατί ένας Φαρισαίος δεν αγνόησε τελείως τον Ιησού; Μήπως ο Χριστιανισμός είχε εξαπλωθεί σε βαθμό που ήταν πλέον αδύνατο κάποιος ιστορικός να αποσιωπήσει τα γεγονότα;
5) Πέμπτη πηγή: Ταλμούδ, το ιερό βιβλίο των Εβραίων.
Το Ταλμούδ αποτελείται από τα βιβλία της Mishnah και της Gemara. Η Mishnah (ο προφορικός νόμος) είναι η παράδοση των πρεσβυτέρων. Η Gemara είναι σχόλια των Ραβίνων πάνω σε ότι περιέχει η Mishnah. Τα ιερά βιβλία των Εβραίων μιλούν με βεβαιότητα για την ύπαρξη του Ιησού Χριστού. Δεν παραδέχονται φυσικά τη θεότητά του, παραδέχονται όμως χωρίς καμιά αμφιβολία την ύπαρξή του. Όπως είναι φυσικό, προσπαθούν να τον υποτιμήσουν. Έτσι γράφεται ”κατά την εσπέρα του Εβραϊκού Πάσχα κρέμασαν τον Ιησού από τη Ναζαρέτ”. Τονίζουν μάλιστα ότι ο Ιησούς ήταν καρπός πορνείας, έκανε δε θεραπείες που βασίζονταν σε μαγεία. Σύμφωνα με τον Εβραίο καθηγητή J. Klausner, στο βιβλίο του ”Ιησούς της Ναζαρέτ”: «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν προδότης του Ισραήλ, ο οποίος ασκούσε μαγεία, περιφρονούσε τους λόγους της σοφίας, οδήγησε το λαό στην πλάνη και έλεγε ότι δεν ήρθε για να καταλύσει τον Μωσαϊκό νόμο αλλά να τον συμπληρώσει. Κρεμάστηκε την παραμονή του Πάσχα σαν αιρετικός και πλάνος του λαού. Οι μαθητές του έκαναν τα ίδια έργα στο όνομά του».
ΑΛΛΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
– Υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα που αποδεικνύουν την ύπαρξη Του; Αν και η δημόσια δράση του Ιησού διήρκησε μόνο 3 χρόνια και όπως είναι φυσικό μέσα σε τόσο σύντομο διάστημα είναι δύσκολο να δημιουργηθεί αρχαιολογικό υλικό, παρόλα αυτά υπάρχουν λίγα στοιχεία που μαρτυρούν την ιστορικότητα του. Το 1945 ο E.L. Sukenik (καθηγητής του εβραϊκού πανεπιστημίου) ανακάλυψε σε ανασκαφή αυτό που αργότερα ονόμασε ως το «αρχαιότερο έγγραφο του χριστιανισμού». Ανακάλυψε λοιπόν κοντά στην Ιερουσαλήμ, δύο τάφους οι οποίοι περιείχαν από μια σκαλιστή επιγραφή. Η πρώτη επιγραφή περιείχε μια προσευχή προς τον Ιησού για βοήθεια και η δεύτερη ήταν μια ικεσία που απευθύνονταν πάλι στον Ιησού και ζητούσε την ανάσταση εκ νεκρών. Η τελευταία επιγραφή ίσως αναφέρεται στην Β΄ παρουσία Του. Πόσο κοντά βρίσκονται στην εποχή που έζησε ο Χριστός; Σύμφωνα με τους επιστήμονες οι επιγραφές αυτές έχουν χαραχθεί περίπου στο 50 μ.Χ. Είναι δηλαδή αρχαιότατες, μόλις 15 χρόνια από το θάνατο του Ιησού και αποκαλύπτουν από τη μια την επίδραση που άσκησε ο Χριστός, και από την άλλη πως δεν ήταν δυνατόν να πλανήθηκαν ακόμη και οι άνθρωποι που έζησαν τόσο κοντά ιστορικά. Επιπρόσθετα οι πάπυροι της Οξυρρύγχου (πρόκειται για συλλογή ελληνικών παπύρων οι οποίοι γράφτηκαν μέχρι το 140 μ.Χ) αποδεικνύουν την ιστορικότητα του Ιησού. Πιο συγκεκριμένα ορισμένοι από αυτούς αναφέρουν λόγια του Ιησού που θυμίζουν πάρα πολύ το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο.
– Τέλος, η ανακάλυψη του Τιμίου Σταυρού αποτελεί αδιαμφισβήτητο τεκμήριο της υπάρξεως του Κυρίου μας. Είναι γνωστό, ότι για να ανακόψει το μεγάλο κύμα των χριστιανών ο Ανδριανός έκτισε πάνω στον Γολγοθά το ναό της Αφροδίτης. Ωστόσο η Αγία Ελένη το 326μ.Χ. γκρέμισε τον ναό και άρχισαν εργασίες για να βρεθεί το Τίμιο ξύλο. Τελικά βρέθηκαν και οι τρεις σταυροί και για να καταλάβουν ποιος ήταν ο σταυρός του Ιησού έφεραν και τους τρεις σε μια ετοιμοθάνατη άρρωστη γυναίκα. Μόλις η ετοιμοθάνατη ακούμπησε τον Τίμιο Σταυρό σηκώθηκε όρθια απόλυτα υγιής. Από τότε ο σταυρός αυτός ονομάστηκε Τίμιος, αποτελεί κειμήλιο της ανθρωπότητας αλλά και στοιχείο που δεν αποδεικνύει μόνο την ύπαρξη του Ιησού αλλά και την θεότητά Του.
– Ακόμη και στη Συριακή ιστορία, ο Σαραπίων έγραψε (μετά το 73 μ.Χ.) ότι «οι Ιουδαίοι καταστραφέντες εκ της χώρας αυτών, διωχθέντες ζώσιν εν τη διασπορά, ο σοφός βασιλεύς όμως δεν απέθανε χάρις εις τους νέους νόμους που έδωσε. Ένεκα της καταδίκης του σοφού βασιλέως αφαιρέθη από τους Ιουδαίους το βασίλειον». Ο μόνος «σοφός βασιλεύς» που κατεδικάστη, πριν το 73 μ.Χ., ήταν ο Ιησούς Χριστός .
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Από όλα τα ανωτέρω εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι σε καμμία των περιπτώσεων δεν μπορεί να σταθεί σοβαρά η άποψη ότι, δήθεν, ο Ιησούς από την Ναζαρέτ δεν υπήρξε σαν ιστορικό πρόσωπο. Αντίθετα, αυτές είναι στημένες επιθέσεις κατά του Χριστού που σκοπό έχουν να μπερδέψουν και να παραπλανήσουν όσους μπορούν περισσότερους, έστι ώστε να αμφισβητούν με ανύπαρκτα επιχειρήματα το πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού. Ας πούμε τώρα και το τελευταίο επιχείρημα σαν επίλογο. Πώς είναι δυνατόν ένα ανύπαρκτο πρόσωπο, κατ’ αυτούς, να χωρίσει την παγκόσμια ιστορία στη μέση; Αφού πλέον μετά την παρουσία Του στη γη η ιστορία χωρίστηκε στο προ και μετά Χριστόν; Δεν είναι ανόητο να δέχομαι τον χωρισμό της ιστορίας και να μην δέχομαι ότι υπήρχε το πρόσωπο που την χώρισε;
Πηγή: Ιησούς Χριστός ως ιστορική προσωπικότης,
Αρχιμ. Λεωνίδου Διαμαντοπούλου, Εκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ», 1979
April 27, 2014
Όλα όσα παρέθεσες πιο πάνω είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες, έχουν προβεί σε αναλύσεις επί αναλύσεων και έχει εποδειχθεί πως δεν μπορούν να στηρίξουν την ιστορικότητα του Ιησού (γι’ αυτό άλλωστε και ιδίως στο εξωτερικό το θέμα παραμένει ανοιχτό και καυτό). Στο βιβλίο του Μηνά Παπαγεωργίου “Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού” (εκδ. Δαιδάλεος) αλλά και σε πλείστες ξένες πηγές αναλύονται διεξοδικά όλα αυτά τα ζητήματα και τονίζεται πως η εγχώρια (ελληνική) επιχειρηματολογία υπέρ της ιστορικότητας του Ιησού έχει παραμείνει απολιθωμένη εδώ και δεκαετίες σε τέτοιου είδους “στοιχεία” τα οποία στο εξωτερικό θεωρούνται ήδη ξεπερασμένα και από τη μία και από την άλλη πλευρά, έτσι ο πόλεμος των επιχειρημάτων εκατέρωθεν έχει περάσει σε άλλα, περισσότερο λεπτομερή ζητήματα.
Προσωπικά πάντως δεν έχω καταλάβει αυτή την εμμονή με τον χαρακτηρισμό “εβραίοι” σε κάθε έναν που υποστηρίζει κάτι που δεν μας αρέσει. Στο κάτω κάτω, ακόμα και η φιγούρα του (ανύπαρκτου ιστορικά) Ιησού ήταν εβραϊκή, ενώ όλοι οι πρωταγωνιστές της Καινής Διαθήκης ήταν επίσης Εβραίοι!
July 12, 2014
Οι μαθητές Του Χριστού και μετέπειτα Απόστολοι ειναι οι αυτόπτες μάρτυρες που επιβεβαιώνουν την Ιστορικότητα του Χριστού. Η μεγαλύτερη δε απόδειξη είναι οτι αυτά που είδαν (κυρίως την Ανάσταση) τα επιβεβαίωσαν με το αίμα τους. Και ενώ πριν το θαυμα της αναστάσεως τρέχαν φοβισμένοι να κρυφτούν μετά την Ανάσταση μαρτύρησαν για Τον Χριστό.
July 12, 2014
Ο Σέρβος Αγ. Ιουστίνος (Πόποβιτς) λέει χαρακτηριστικά…
Εάν ο Χριστός δεν ανέστη, δια τι τότε να πιστεύη κανείς εις Αυτόν; Ομολογώ ειλικρινώς, ότι εγώ ουδέποτε θα επίστευον εις τον Χριστόν, εάν δεν είχεν αναστή και δεν είχε νικήσει τον θάνατον, τον μεγαλύτερον εχθρόν μας. Αλλ΄ ο Χριστός ανέστη και εδώρησεν εις ημάς την αθανασίαν. Άνευ αυτής της αληθείας, ο κόσμος μας είναι μόνον μία χαώδης έκθεσις απεχθών ανοησιών. Μόνον με την ένδοξον ανάστασίν Του ο θαυμαστός Κύριος και Θεός μας, μας ηλευθέρωσεν από το παράλογον και την απελπισίαν. Διότι χωρίς την ανάστασιν δεν υπάρχει ούτε εις τον ουρανόν ούτε υπό τον ουρανόν τίποτε πιο παράλογον από τον κόσμον αυτόν, ούτε μεγαλυτέρα απελπισία από την ζωήν αυτήν, δίχως αθανασίαν. Δι΄ αυτό εις όλους τους κόσμους δεν υπάρχει περισσότερον δυστυχισμένη ύπαρξις από τον άνθρωπον, που δεν πιστεύει εις την ανάστασιν του Χριστού και την ανάστασιν των νεκρών (πρβλ. Α΄ Κορ. 15,19). «Καλόν ην αυτώ ει ουκ εγεννήθη ο άνθρωπος εκείνος» (Ματθ. 26,24). (βιβλίο ανθρωπος και Θεάνθρωπος)
July 16, 2014
Υπάρχει κάποια γραπτή μαρτυρία για την ύπαρξη των ανθρώπων που στα ευαγγέλια περιγράφονται ως απόστολοι; Ακόμα και η ίδια η εκκλησία, τα ευαγγέλια τα αποδίδει σε αυτούς. Υπάρχει π.χ το “ΚΑΤΑ” Μάρκον, “ΚΑΤΑ” Ματθαίον, κ.ο.κ. Έτσι κι αλλιώς όλα αυτά τα κείμενα γράφτηκαν σε εποχές όπου οι υποτιθέμενοι μαθητές του Ιησού θα πρέπει να ήταν ηλικιακά πάνω από 80 ετών ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ. Για να ευθυμήσουμε και λίγο, είναι χαρακτηριστικό πώς ακόμη και στα ίδια τα ευαγγέλια (που ΔΕΝ αποτελούν ιστορία) περιγράφεται γλαφυρά πως ούτε καν οι ίδιοι οι μαθητές του Ιησού δεν πίστεψαν αρχικά στην Ανάστασή του. Επίσης αν δεν απατώμαι δεν τον είδαν ποτέ ανεστημένο.
Σε ότι αφορά τα λεχθέντα του Πόποβιτς, πράγματι, με τον τρόπο που δομήθηκε η χριστιανική εκκλησία τον 2ο μ.α.χ.χ αιώνα είναι δεδομένο ότι χωρίς τον ιστορικό Ιησού βασικά δομικά στοιχεία του χριστιανικού καταρρέουν. Όμως όσοι γνωρίζουν πώς ακριβώς αντιλαμβάνονταν τον Ιησού οι πρώτοι χριστιανοί αλλά και ο ίδιος ο Παύλος στα κηρύγματά του δεν έχουν πρόβλημα. Ξέρουν πώς η αρχική φύση του Ιησού ήταν καθαρά πνευματική, ως συνεχιστής της Ιουδαϊκής μεσσιανικής παράδοσης, ενδεδυμένης με αρκετά παγανιστικά στοιχεία από θεότητες γεριτονικών λαών.
March 6, 2015
ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ,,,ΜΙΛΗΣΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ…… ΛΑΣΠΗ ΡΙΧΝΕΤΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ,Η ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΨΗ ,,ΚΑΙΜΘΑ ΚΛΕΙΣΩ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΣΙΑ ΟΙ ΕΞΩΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟς ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,,,,,ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ…..ΧΧΑΑΧΑΧΑ
November 14, 2015
Καλησπέρα σας. Τα όσα είπε ο κ. Κωνσταντίνου δεν τα βγάλαμε απ’ το μυαλό μας. Γι’αυτό άλλωστε και παραθέσαμε τα λεγόμενά του από την επίσημη ιστοσελίδα του τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ. Δεν ρίχνουμε λάσπη απέναντι στον καθηγητή, αντιθέτως επικροτούμε τα όσα προσπάθησε να πει (ή είπε ξεκάθαρα κατά μια έννοια) μέσα σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον που γνωρίζουμε ότι δεν είναι και πολύ… φιλικό προς εκείνον (τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του).