Η “Επιγραφή της Ναζαρέτ” που… δεν είναι από τη Ναζαρέτ
Η περίφημη “Επιγραφή της Ναζαρέτ” αποτελεί εδώ και χρόνια ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα στα οποία αναφέρονται οι υποστηρικτές της ιστορικότητας του Ιησού (για τα αρχαιολογικά δεδομένα που συνδέεουν Ιησού και Ναζαρέτ δείτε και εδώ). Πρόκειται για μία πλάκα διαστάσεων 24×15, χρονολογημένη στο πρώτο μισό του 1ου μεταχριστιανικού αιώνα, στην οποία παρατίθεται η ανακοίνωση του Ρωμαίου αυτοκράτορα, που προειδοποιεί τους υπηκόους της αυτοκρατορίας να σταματήσουν τους βανδαλισμούς τάφων. Το αντικείμενο, που εκτίθεται σήμερα στο μουσείο του Λούβρου, δεν κάνει την παραμικρή αναφορά στον Ιησού των Ευαγγελίων. Εντούτοις συνδέθηκε με την πρωταγωνιστική φιγούρα του χριστιανισμού εξαιτίας του Wilhem Frohner (1834-1925), του ανθρώπου που κατά το 1878 απέστειλε το αντικείμενο από τη Ναζαρέτ στο Παρίσι, δίχως να πιστοποιεί καν την εύρεσή του στην πόλη που κατά τα Ευαγγέλια μεγάλωσε ο Ιησούς. Παρ’ όλα αυτά, πριν από μερικές ημέρες (σ.σ. τέλη Μαρτίου 2020), νέα αρχαιολογικά δεδομένα ξεκίνησαν να δημοσιεύονται σε μεγάλα διεθνή επιστημονικά έντυπα και ιστοσελίδες. Δεδομένα που ανατρέπουν τα έως τώρα νομιζόμενα και εμπλέκουν το νησί της Κω ως τον πραγματικό τόπο προέλευσης της επιγραφής. Ο Κύπριος συνεργάτης μας Δαμιανός Λαμπιδονίτης μεταφράζει και αποδίδει στα ελληνικά. Έλληνες Μυθικιστές, 27/3/2020 ——————————————————————————————————————– Κατά τη δεκαετία του 1930, μια μυστηριώδης μαρμάρινη πλάκα που φυλασσόταν στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, άρχισε να τραβά την προσοχή των μελετητών των θρησκειών. Χαραγμένη με μια προειδοποίηση για να κρατηθούν οι τυμβωρύχοι μακριά από τους τάφους και συνοδευόμενη από ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα που ισχυριζόταν ότι «προέρχεται από τη Ναζαρέτ», η πλάκα σύντομα συνδέθηκε με τον θάνατο του Ιησού – μια γραπτή αντίδραση, πολλοί θεώρησαν, για την εξαφάνιση του σώματός του και την βιβλική ανάσταση. Μετάφραση και απόδοση: Δαμιανός Λαμπιδονίτης, μελετητής – επικοινωνιολόγος της Επιστήμης Η φύση της αποκαλούμενης “Επιγραφής της Ναζαρέτ” συζητήθηκε έντονα τις δεκαετίες που ακολούθησαν. Τώρα, μια χημική ανάλυση της πέτρινης πλάκας οδήγησε μια σύγχρονη ομάδα ερευνητών να δώσουν μία εξήγηση πολύ μακριά από τις βιβλικές αφηγήσεις. Συγκεκριμένα υποστηρίζουν ότι η πλάκα δεν προέρχεται από τη Ναζαρέτ, αλλά δημιουργήθηκε από αρχαίους Έλληνες νησιώτες, ύστερα από τον βανδαλισμό του τάφου ενός κυβερνήτη, ο οποίος πέθανε δεκαετίες πριν από τον Ιησού. Αυτά τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο περιοδικό Journal of Archaeological Science: Reports θα μπορούσαν να αποσαφηνίσουν κάποιες… ασυνέπειες στην ιστορία της επιγραφής. Σκαλισμένη με το Ελληνικό «Έδικτο/Διάταγμα του Καίσαρα», που απειλεί με θανατική ποινή τους ληστές, το κείμενο δεν αναφέρει κανένα συγκεκριμένο όνομα ή τόπο ονομαστικά. Όμως αφενός η κατά προσέγγιση ηλικία της πλάκας, περίπου 2000 ετών -όπως μαρτυρά η ελληνική γραφή της- και αφετέρου η διφορούμενη προέλευσή της, οδήγησε ορισμένους στο να την θεωρήσουν ως το παλαιότερο φυσικό τεχνούργημα που συνδέεται με τον Χριστιανισμό, δηλώνει στην Ann Gibbons του περιοδικού Science ο John Bodel,...
Πέτρος Τατσόπουλος στο MEGA: “Οι ειδικοί ερίζουν για την ιστορικότητα του Ιησού”
Παρά την συνεχιζόμενη διάδοση των Μυθικιστικών θέσεων στην ελληνική κοινωνία την τελευταία δεκαετία, αυτό ήταν κάτι που δεν είχε συμβεί έως τώρα. Στο βραδινό δελτίο ειδήσεων της 11ης Μαρτίου, ο τηλεοπτικός σταθμός MEGA φιλοξένησε τον συγγραφέα και πολιτικό Πέτρο Τατσόπουλο. Αφορμή στάθηκε η υπόθεση της εισαγγελικής παρέμβασης κατά του προέδρου της “Ελληνικής Λύσης”, Κυριάκου Βελόπουλου, με αφορμή τα προϊόντα που διαφημίζει o τελευταίος την περίοδο αυτή, παρουσιάζοντάς τα ως λύση στην απειλή του Κορωνοϊού. Ο κ. Τατσόπουλος ξεκίνησε τον λόγο του αναφερόμενος στην περίφημη υπόθεση με τις “επιστολές του Ιησού” και την εκμετάλλευσή τους από τον Κυριάκο Βελόπουλο (δείτε τα σχετικά μας άρθρα εδώ και εδώ), εκφράζοντας εν συνεχεία ξεκάθαρα Μυθικιστικές θέσεις για την ιστορικότητα του Ιησού, κάνοντας λόγο τόσο για τη διχογνωμία των ειδικών επί του θέματος έως και τις μέρες μας, όσο και για την πιθανότητα η ιδρυτική μορφή του χριστιανισμού να αποτελεί είτε σύνθεση αρχετυπικών στοιχείων ποικίλων προσώπων (μυθικών ή ιστορικών) του προχριστιανικού κόσμου, είτε ακόμη και απολύτως μυθικό πρόσωπο. Τα όσα είπε ο Πέτρος Τατσόπουλος δεν έχουν μόνο αξία ως προς τις πληροφορίες που μετέδωσε σε χιλιάδες Έλληνες τηλεθεατές. Για τους Έλληνες Μυθικιστές αποτελεί ένα γεγονός πρωτοφανές, μιας και είναι η πρώτη φορά που τέτοιου είδους σκέψεις και απόψεις εκφράζονται μέσα από δελτίο ειδήσεων μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού της χώρας. Παρακολουθήστε το διάρκειας 37 δευτερολέπτων επίμαχο απόσπασμα πατώντας εδώ. Έλληνες Μυθικιστές,...
Ένας πρώην ιερομόναχος αμφισβητεί την ιστορικότητα του Ιησού
Κατά το παρελθόν έχουμε φιλοξενήσει στην ιστοσελίδα μας αξιοπρόσεκτες δηλώσεις Ελλήνων εκπροσώπων της Εκκλησίας ή καθηγητών Θεολογίας, που έχουν εκφράσει ορισμένες όχι και τόσο… αναμενόμενες απόψεις αναφορικά με την ιστορικότητα του Ιησού. Περιπτώσεις όπως του κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών, Μάριου Μπέγζου (δείτε εδώ και εδώ), του καθηγητή Θεολογίας στο ΑΠΘ, Μιλτιάδη Κωνσταντίνου, ακόμη και του πρώην μητροπολίτη Αττικής Νικοδήμου, είναι σίγουρο ότι έλκουν το ενδιαφέρον κάθε ερευνητή στο πεδίο του Μυθικισμού. Σε αυτό το άρθρο επικαιρότητας, αναδεικνύουμε ένα μέρος των όσων είπε σε συνέντευξή του (δημ. 6/3/2020) στην Ένωση Αθέων και στον Σταύρο Γιαννακόπουλο, ο πρώην ιερομόναχος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Συράκος-Ιωάννης Κεσέν. Κατά τις τελευταίες εβδομάδες ο Κεσέν (που προτού χειροτονηθεί ιερέας σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών, φεύγοντας εν συνεχεία με υποτροφία της αγίας έδρας για μεταπτυχιακές σπουδές στο Βατικανό πάνω στο αντικείμενο της χριστιανικής αρχαιολογίας) βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής χριστιανικών και αθεϊστικών κύκλων της χώρας μας, εξ’ αιτίας του 11λεπτου βίντεο “Γιατί πέταξα τα ράσα“. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αποτελέσει καλεσμένο αρκετών τηλεοπτικών εκπομπών, ξεσηκώνοντας όπως είναι φυσιολογικό μεγάλο κύμα αντιδράσεων (και ενθουσιασμού) για τις απόψεις που εκφράζει, πλέον, ανοικτά. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Ένωση Αθέων (στο πλαίσιο του youtube project, “Συνεντεύξεις χωρίς Θεό”), ο Κεσέν ρωτήθηκε κάποια στιγμή για το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού. Με έναν αφοπλιστικό τρόπο, απάντησε ότι οι μαρτυρίες για τον Ιησού προέρχονται από ανθρώπους που φέρονται ως μαθητές του (σημειώνοντας, φυσικά, ότι τα ευαγγέλια πρωτογράφτηκαν πολύ αργότερα), ενώ αναφέρθηκε και στην περίφημη αναφορά του Ιώσηπου***, που πολλοί μελετητές σήμερα θεωρούν εμβόλιμη (μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα και εδώ ή εδώ). Και στο τέλος καταλήγει: “… δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι ο Ιησούς υπήρξε. Η επιστήμη της Ιστορίας δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι ο Ιησούς υπήρξε.“ Παρακολουθήστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βίντεο πατώντας εδώ. *** Σημειώνουμε ότι υπάρχει και δεύτερη αναφορά στον Ιησού σε έργο του Ιώσηπου (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, 20,200). Παρ’ όλα αυτά ούτε εδώ φαίνεται πώς υπάρχει κάποια σχέση με τον Ιησού των Ευαγγελίων. Για περισσότερα διαβάστε το σχετικό paper του Αμερικανού Δρ. Ιστορίας, Richard Carrier. Έλληνες Μυθικιστές,...
Βιβλίο του Richard Carrier για πρώτη φορά στα ελληνικά
Στον Αμερικανό Δρ. Ιστορίας, Richard Carrier, έχουμε αναφερθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια μέσα από το mythikismos.gr και τη fb σελίδα των Ελλήνων Μυθικιστών. Επιπλέον, οι συνεργάτες μας από του youtube κανάλι, RealityvsMyth Gr, έχουν κατά καιρούς προβεί σε μετάφραση και υποτιτλισμό αρκετών ομιλιών, συνεντεύξεων και διαλέξεών του, με μία από τις πιο ενδιαφέρουσες να είναι αναμφίβολα αυτή. Ο Carrier χαρακτηρίζεται δικαίως ένα από τα πιο hot ονόματα παγκοσμίως αναφορικά με τις συζητήσεις για τον (μη) ιστορικό Ιησού, αποτελώντας τον συγγραφέα του ενδεχομένως πιο ολοκληρωμένου μυθικιστικού συγγραφικού έργου του αιώνα. Αναφερόμαστε φυσικά στο On The Historicity of Jesus, που κυκλοφόρησε το 2014 από τις πανεπιστημιακές εκδόσεις του Sheffield. Σήμερα είμαστε στην πολύ ευχάριστη θέση να σας πληροφορήσουμε ότι προς τα τέλη του τρέχοντος έτους (2020), οι εκδόσεις Δαιδάλεος πρόκειται να κυκλοφορήσουν το πρώτο βιβλίο του Richard Carrier στην ελληνική γλώσσα. Να σημειωθεί ότι οι εν λόγω εκδόσεις έχουν κατά το παρελθόν κυκλοφορήσει τόσο “Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού” (βιβλίο στο οποίο δημοσιοποιήθηκαν για πρώτη φορά απόψεις του Carrier στα ελληνικά, μέσω της συνέντευξης που παραχώρησε στον συγγραφέα του, Μηνά Παπαγεωργίου), όσο και το “Ιησούς και Μύθος“, τα πρακτικά δηλαδή του 1ου Πανελλαδικού Συνεδρίου για τον Μυθικισμό (Αθήνα, 2016), ένας τόμος που περιλαμβάνει 11 εργασίες με μεγάλο μυθικιστικό ενδιαφέρον. Το όλο γεγονός είναι αναμφίβολα σημαντικότατο και έχει διττή σημασία. Αφενός η ελληνική βιβλιογραφία για την ιστορικότητα του Ιησού (και ειδικότερα για το πεδίο του Μυθικισμού) πρόκειται μέσα στους επόμενους μήνες να εμπλουτιστεί με ακόμη ένα αξιόλογο έργο, χρήσιμη πηγή για αναγνώστες αλλά και ειδικούς ερευνητές και αφετέρου η έκδοση αυτή ενδεχομένως να ανοίξει στο μέλλον την πόρτα για την κυκλοφορία κι άλλων αξιόλογων μεταφρασμένων μυθικιστικών έργων από το εξωτερικό. Από τη μεριά μας θα φροντίζουμε να σας ενημερώνουμε με κάθε λεπτομέρεια για τις εξελίξεις αναφορικά με την πολυαναμενόμενη αυτή έκδοση. Έλληνες...
Ένα Μυθουγεννιάτικο παραμύθι για μικρά (και όχι μόνο) παιδιά
Όταν στο Mythikismos.gr αναφερόμαστε στην έκδοση ενός βιβλίου, συνήθως αυτό έχει να κάνει με μία μελέτη Έλληνα ή ξένου συγγραφέα που αφορά την αμφισβήτηση της ιστορικότητας του Ιησού ή τέλος πάντως καταπιάνεται με ένα ζήτημα που θα μπορούσε να ενταχθεί στα χωράφια των Μυθικιστικών αναζητήσεων. Του Μηνά Παπαγεωργίου, δημοσιογράφου – συγγραφέα Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να πρωτοτυπήσουμε, μιας και ήρθε σε γνώση μας η κυκλοφορία του πρώτου -ενδεχομένως- μυθικιστικού παραμυθιού Έλληνα δημιουργού, που απευθύνεται τόσο σε μικρά, όσο και σε… μεγαλύτερα παιδιά! Ο λόγος για το έργο του Γιώργου Χατζηκυριάκου με τίτλο “Το γελαστό πνεύμα των γιορτών: Πώς ο Διόνυσος έγινε ο άγιος Βασίλης“, που κυκλοφορεί εδώ και λίγους μήνες από τις εκδόσεις Μωραΐτη και πραγματεύεται τη φύση της μορφής του άη Βασίλη, το Διονυσιακό πνεύμα των χειμερινών εορτών και τις μεταλλάξεις που υπέστη η Διονυσιακή φιγούρα μέσα στο χρόνο, από τον Όντιν μέχρι τον άγιο Νικόλαο, έως ότου καταλήξει στον σημερινό Σάντα Κλάους της εποχής του καταναλωτισμού. Το βιβλίο αυτό του Γιώργου Χατζηκυριάκου μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ως το πρώτο μυθικιστικό παραμύθι από Έλληνα συγγραφέα. Με χιούμορ και οξυδέρκεια, ο συγγραφέας φροντίζει να περάσει στους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες του χρήσιμες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις από τη μυθολογία, τη λαογραφία και την ιστορία αρκετών λαών του πλανήτη μας, συνδυάζοντας τον ψυχαγωγικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα ενός παραμυθιού με την απομυθοποίηση εικόνων και αντιλήψεων βαθιά ριζωμένων στο συλλογικό ασυνείδητο. Στο υποκεφάλαιο του παραμυθιού με τίτλο “Ο Κρόνος και ο Χρόνος” ο Χατζηκυριάκος σημειώνει χαρακτηριστικά: “Ταξιδεύοντας προς τη Ρώμη, με το έλατο στον ώμο και το κέρας της Αμάλθειας δεμένο στο ζωνάρι του, ο Διόνυσος, ξεμέθυστος αυτή τη φορά, παρατήρησε πως ο κόσμος είχε αλλάξει. Πέρα από τα κάστρα και τα φρούρια που είχαν φυτρώσει στους λόφους και στις κοιλάδες, οι ναοί των αρχαίων θεών είχαν αντικατασταθεί από εκκλησίες, τα αγάλματα από εικόνες και οι ημίθεοι ήρωες από αγίους και μάρτυρες. Κυρίαρχο σύμβολο παντού ήταν ο σταυρός, εκεί που πέθανε ο Χριστός για να αναστηθεί. Κάθε γιορτή αγροτική γιορτή που ήταν αφιερωμένη στους Ολύμπιους, τώρα ήταν αφιερωμένη στον Ιησού Χριστό. Εκείνος ήταν πια ο Σωτήρας. Όλα είχαν αλλάξει. Οι λαοί, τα έθιμα και οι εποχές. Οι Ρωμαίοι, αυτοί που κατέκτησαν τους Έλληνες, τώρα πια δεν εξουσίαζαν την Ευρώπη. Μα όσο έκαναν αυτοί κουμάντο, έχοντας ακολουθήσει αρχικά τη λατρεία των Ολύμπιων θεών, κάθε Δεκέμβρη γιόρταζαν τα Σατουρνάλια, μια γιορτή που ήταν αφιερωμένη στον Κρόνο. Ο Κρόνος ήταν ο αρχηγός των Τιτάνων, ο παππούς του Διονύσου, τον οποίο μετά την Τιτανομαχία ο Δίας κατάφερε να τον εκθρονίσει και να τον αιχμαλωτίσει στον Κάτω Κόσμο, όπου τιμωρήθηκε για όλα εκείνα τα παιδιά που έφαγε τον παλιό καιρό. Στην πορεία τα Σατουρνάλια αντικαταστάθηκαν από τα Χριστούγεννα, ενώ...
Οι επιστολές του Ιησού και η υποκρισία του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως
“Όποιος εμπορεύεται ή καπηλεύεται ιερά κειμήλια και μυθώδεις διηγήσεις του Χριστού, των οποίων η πλαστότητα είναι προφανής, δεν ανήκει στο πλήρωμα της Εκκλησίας”. Τάδε έφη ο επίσκοπος Αμορίου Νικηφόρος της μονής Βλατάδων, μιας εκ των τριών μονών της Θεσσαλονίκης που υπάγονται στο πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Με τον τρόπο αυτό, κύκλοι που απηχούν απ’ ευθείας τις θέσεις του πατριάρχη Βαρθολομαίου, πραγματοποιούν για πρώτη φορά παρέμβαση κατά του Κυριάκου Βελόπουλου, αναφορικά με την περιβόητη υπόθεση των “Επιστολών του Ιησού“. Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τη δημοσιοποίηση του σχετικού θέματος, το πατριαρχείο επιλέγει να κάνει μία τέτοια παρέμβαση σε μία όχι και τόσο τυχαία χρονική στιγμή, όπου το κόμμα του κ. Βελόπουλου βρίσκεται κοντά στο να εισέλθει στη Βουλή. Υπάρχουν σαφώς λόγοι πολιτικοί και γεωστρατηγικοί για όλα αυτά (βλ. τις σχέσεις πατριαρχείου και αγ. όρους, ο ρωσικός παράγοντας και οι διενέξεις με το Φανάρι κτλ), τους οποίους υπάρχουν ειδικότεροι από εμάς για να αναλύσουν επαρκώς. Ας επιστρέψουμε, όμως, στον επίσκοπο Αμορίου, που συνέχισε τις σκέψεις του έχοντας ακόμα πιο κριτική στάση απέναντι στις αιτιάσεις Βελόπουλου για τα υποτιθέμενα κείμενα της πρωταγωνιστικής φιγούρας του χριστιανισμού που “διασώζονται” στο αγ. όρος: “Έχουμε καθήκον να παραμένουμε πιστοί στη διδασκαλία, χωρίς να παρασυρόμεθα από ψευδαδέλφους που δυστυχώς και στην εποχή μας προβάλλουν ως αληθή τα κίβδηλα και πλαστά. Όποιοι, είτε παρουσιάζοντας και προωθώντας μυθώδεις διηγήσεις ως εκπορευόμενες από τον ίδιο τον Χριστό, είτε επικαλούμενοι δήθεν ιερά κειμήλια, των οποίων η πλαστότητα είναι προφανής, θέτουν τον εαυτό τους εκτός του πληρώματος της Εκκλησίας”. Ο Νικηφόρος δεν σταμάτησε εκεί: “Ο, τι είναι αληθινό και γνήσιο παρεδόθη από τους Αποστόλους και διεσώθη εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Κανείς, λοιπόν, δεν δύναται να επικαλείται ψευδή στοιχεία όπου στις ημέρες μας μπορεί να καθίστανται ακόμη και προϊόντα εμπορίας και καπηλίας, ενίοτε ακόμη και προεκλογικής, εις βάρος των απλών ανθρώπων”. Όλα όσα διαβάσαμε παραπάνω θα ήταν απολύτως άξια σεβασμού έαν και εφόσον ο πομπός του μηνύματος δεν χαρακτηριζόταν από υψηλές δόσεις… υποκρισίας (έχει λερωμένη τη φωλιά του, κατά το κοινώς λεγόμενον). Γιατί πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την εκκωφαντική σιωπή της Ορθόδοξης εκκλησίας, είτε αυτή αφορά το πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, είτε την Εκκλησία της Ελλάδος, μπροστά στην κατασκευή, εμπορία και διακίνηση κυριολεκτικά δεκάδων ακόμη υποτιθέμενων “κειμηλίων του Ιησού”, που εδώ και αιώνες, κυριολεκτικά, περιφέρονται από χώρα σε χώρα της Ευρώπης, καθιστώντας τους εκκλησιαστικούς παράγοντες-διακινητές τους πλουσιότερους; Είναι άραγε ο Κυριάκος Βελόπουλος λιγότερο πιστός, κατά τα λεγόμενα του Νικηφόρου, σε σχέση με όσους από τον 4ο περίπου μεταχριστιανικό αιώνα και εξής διακινούν και εμπορεύονται υποτιθέμενα αντικείμενα που σχετίζονται με τον Ιησού, με απώτερο στόχο να εδραιωθεί η ιστορικότητα του τελευταίου στις συνειδήσεις των πιστών; Για ποιον λόγο να είναι προφανής η πλαστότητα των “επιστολών του Ιησού”...
